۶٫۳٫۱یافته‌های مربوط به انگیزة نگرانی‌های جغرافیایی در فعالیت تصمیم‌گیری

قضیة ۱ در مورد انگیزة فعالیت تصمیم‌گیری و به‌ویژه نگرانی‌های جغرافیایی مرتبط با ساختارهای اطلاعاتی مناسب در فرایند تصمیم‌گیری است (جدول ۶٫۳ را ببینید). در گزارة ۱ سؤال ۱، می‌پرسیم که «ساختارهای اساسی، چگونه نگرانی‌های جغرافیایی را برای تصمیم‌گیری بهبود حمل‌ونقل برانگیخته می‌کنند؟» ساختارهای اساسی مانند قوانین، دستورالعمل‌ها و خط‌مشی‌های یک سازمان، انگیزه‌های اساسی برای تصمیم‌گیری هستند. ما انتظار داریم که این ساختارهای اساسی، انواع اطلاعاتی را که باید تولید شوند، راهنمایی کنند.

قانون برابری حمل‌ونقل فدرال برای قرن بیست‌ویکم و قانون مدیریت رشد ایالت واشنگتن در سال ۱۹۹۱، مقدمه را فراهم می‌کنند.

جدول ۶٫۴پروتکل تجزیه و تحلیل برای گزارة ۱ سؤال ۱

عوامل محرک برای PSRC جهت تشکیل وضعیت تصمیم‌گیری TIP.  این انگیزه ناشی از بودجه‌ای است که برای «بهبود حمل‌ونقل» در دسترس قرار می‌گیرد. از آنجایی که پروژه‌های حمل‌ونقل احتمالاً در سراسر یک منطقه توزیع می‌شوند، قانون، عامل انگیزشی اصلی در ایجاد اطلاعات جغرافیایی در مورد چنین پروژه‌هایی است. فراخوان پروژه‌های TEA-21 PSRC (PSRC 1999a، صفحة I–۱) نشان می‌دهد که سه نگرانی عمده برای تأثیرات بزرگ هر پروژه وجود دارد:

۱٫دورة زمانی سود؛

۲٫چه  کسی از نظر تعداد زیاد در مقابل تعداد کمی از کاربران سود می‌برد و

۳٫مکان بهبود از نظر بهبود در سطح منطقه در مقابل بهبود «نقطه».

هریک از این نگرانی‌ها، اساس «امتیاز» پروژه‌ها قبل از ارزیابی پروژه است. از آنجایی که «تأثیر محلی»، یکی از سه نگرانی اصلی در تدوین TIP است، بنابراین قانون TEA-21 پیامدهای جغرافیایی را در اختیار خود برای تخصیص بودجه الزامی می‌کند. اگرچه قانون TEA-21 انگیزة تشکیل فرایند TIP را فراهم می‌کند، چارچوب‌های خط‌مشی قبلی TIP، به‌ویژه چارچوب ۱۹۹۷، برای راهنمایی جزئیات فرایند استفاده می‌شود. بنابراین، ساختار پایة فدرال، یک ساختار اساسی منطقه‌ای- محلی را ایجاد می‌کند که با نیازهای منطقة مرکزی Puget Sound هماهنگ شده است.

اگرچه چارچوب سیاست، اساساً توسط TEA-21 و قانون مدیریت رشد (GMA) ایالت واشنگتن ایجاد شده است، اصلاحیة قانون هوای پاک فدرال و قانون هوای پاک واشنگتن، به‌عنوان ساختارهای اساسی منطبق بر TIP عمل می‌کنند و نیاز به TIP دارند. استانداردهای ملیِ کیفیت هوای محیط را حفظ کرده یا رعایت کنید. انطباق حمل‌ونقل، مکانیسمی است که جهت اطمینان از تأثیرات فعالیت‌های حمل‌ونقل- طرح‌ها، برنامه‌ها و پروژه‌ها- بر کیفیت هوا قبل از تأمین مالی یا تأیید پروژه بررسی و ارزیابی می‌شوند (PSRC 1999b, p. viii). سه منطقة عدم دستیابی (صنایع سنگین) در منطقة مرکزی Puget Sound، تمرکز، تجزیه و تحلیل انطباق است: دالان Duwamish، Kent Valley، Tacoma Tideflats.

ساختارهای اساسی اجباری و منطبق، زمینة کار را برای نهادینه کردن ساختار هدایت‌کنندة اصلی و مکان‌محور فراهم می‌کنند. چارچوب سیاست برای فرایند TIP 1999 TEA-21 (PSRC 1999a): این چارچوب خط‌مشی‌ای است که با در نظر گرفتن همة اطلاعات، از جمله اطلاعات جغرافیایی، فرایند TIP سال ۱۹۹۹ را هدایت می‌کند. چارچوب سیاست ۱۹۹۹، بر اساس پیشینیان خود در سال‌های ۱۹۹۳، ۱۹۹۵ و ۱۹۹۷، در راستای برنامة حمل‌ونقل منطقه‌ای ۳۰ساله (۱۹۹۰-۲۰۲۰) بر چشم‌انداز ۲۰۲۰، به‌وضوح بر «اولویت‌های منطقه‌ای» متمرکز شده است. با تشخیص شکاف گسترده بین نیازهای سیستم حمل‌ونقل برای همة سطوح و شیوه‌های حمل‌ونقل و واقعیت داشتن منابع مالی به میزان کمتری برای پاسخگویی به این نیازها، نُه هدف سیاستی به‌عنوان راهنمایی برای کمک به شناسایی و تمرکز نزدیکی منطقه ایجاد شده است. تصمیمات سرمایه‌گذاری مدت‌دار و تأمین مالی (PSRC 1999a, p. A-

۵). در نتیجه،  واضح است که پروژه‌هایی با تأثیرات منطقه‌ای در TIP مورد توجه قرار خواهند گرفت و آن پروژه‌ها باید پشتیبان طرح‌های حمل‌ونقل منطقه باشند که به صورت مجموعه‌ای از نقشه‌ها همراه با توضیحات است. در گزارة ۱ سؤال ۲، می‌پرسیم که «ساختارهای اساسی، چگونه انگیزة استفاده از ساختارهای اطلاعات جغرافیایی را در فعالیت تصمیم‌گیری می‌کنند؟» TEA-21، GMA و چارچوب سیاست ۱۹۹۹، انگیزه‌ای را برای در نظر گرفتن اطلاعات جغرافیایی فراهم می‌کند، اما نگرانی برای حمل‌ونقل ذاتاً یک مشکل جغرافیایی است. به این ترتیب، این عوامل انگیزة ایجاد «ساختارهای اطلاعات جغرافیایی» را به‌عنوان روش‌هایی برای برخورد با اطلاعات ایجاد می‌کنند که می‌تواند در گفتگو برای ارزیابی اولویت‌های پروژه‌های حمل‌ونقل استفاده شود.

با این حال، اگر  قرار است رقیب جدی برای تأمین مالی باشد، برنامه‌ریزی کنید.

در فراخوان پروژه‌های منطقه‌ای TEA-21، یک سازمان باید برنامه‌ای برای پروژه ارسال کند که به‌عنوان الگویی برای ساختار اصلی عمل کرده و ساختار اطلاعاتی را برای استفاده جهت پروژه‌های پیشنهادی دیکته می‌کند. برنامه‌های کاربردی پروژه، باید شامل مجموعة گسترده‌ای از اطلاعات باشند که برای امتیاز‌دهی به شش معیار استفاده می‌شوند: دسترسی، شکل شهری، مدیریت تراکم/ عملکرد سیستم، ایمنی و امنیت، مزایای کیفیت هوا/ صرفه‌جویی در انرژی و آمادة اقدام (قابلیت اجباری کردن بودجه به پروژه فوراً). رتبه‌بندی‌ها برای هر معیار توسط کمیتة ارزیابی پروژة منطقه‌ای برحسب تأثیرات تعریف‌شده که در محدودة کم، متوسط و زیاد است، ارزیابی می‌شوند. هریک از رتبه‌بندی‌ها برای معیارهای مورد بررسی مناسب تعریف می‌شوند. به‌طور کلی، همان‌طور که قبلاً ذکر شد، رتبه‌های تأثیر (کم، متوسط، زیاد) برای هر معیار برحسب مزایای کوتاه‌مدت، چه کسی برحسب تعداد زیاد یا کم و محلی در مقابل تأثیر جغرافیایی منطقه‌ای منتفع می‌شود، تعریف می‌شود.  علاوه بر اطلاعاتی که امتیازدهی می‌شود، هر برنامة پروژه باید شامل نقشه‌ای از موقعیت پروژه با اشاره به نزدیک‌ترین نشانه‌های مهم باشد. اطلاعات پروژه و امتیازات مربوطه، توسط کارکنان PSRC در پایگاه داده نگهداری می‌شود.

بدیهی است که همة تأثیرات، یک پیامد جغرافیایی دارند؛ با این حال، کمی تعجب‌آور است که توزیع جغرافیایی این مفاهیم به صورت جغرافیایی ، به ارزیابان یا تصمیم‌گیرندگان ارائه نشده است. اگرچه برنامة TIP به نقشه نیاز دارد، اما برنامة دستورالعمل دقیقی در مورد چارچوب مرجع فضایی که آن نقشه باید به آن مرتبط باشد، ارائه نمی‌دهد. درنتیجه، بدون یک چارچوب مرجع استاندارد، نقشه‌های ارائه‌شده تمایل به استفاده از طیف گسترده‌ای از سیستم‌های مرجع دارند. آن‌ها را نمی‌توان به‌راحتی در چارچوب مرجع جمع‌آوری کرد. ایجاد نمایش جغرافیایی واحد با همة پروژه‌ها، نیازمند تلاش و دانش قابل توجهی از سیستم‌های مختصات است.