۳٫۲٫۱تصمیم‌گیری مشارکتی با پشتیبانی GIS در ترتیبات مختلف جلسات
چهار نوع ترتیب ملاقات امکان‌پذیر است که هرکدام از نظر مکان و زمان توصیف می‌شوند و تمایل دارند انسان- رایانه را محدود و/ یا تقویت کنند. تعامل انسانیِ چندین مزایا و معایب مختلف ترتیبات جلسه را می‌توان شرح داد.
متداول‌ترین نوع ترتیب ملاقات (نوع متعارف جلسه) از گروهی پشتیبانی می‌کند که در یک مکان در همان زمان تشکیل می‌شود و به موجب آن، می‌توان کار مشترک را در یک اتاق کنفرانس با یک کامپیوتر منفرد یا چندین رایانة متصل به شبکة محلی انجام داد. نوع دوم ترتیبات (جلسة استوری‌بورد)، شامل یک مکان با زمان متفاوت است که به موجب آن، کار مشترک با استفاده از موادی را که توسط یک شبکة کامپیوتری محلی یا گسترده پشتیبانی می‌شود، پشت سر می‌گذارد. نوع سوم ترتیب جلسه، «کنفرانس کامپیوتری جلسه، مانند جلسة کنفرانس از راه دور شامل مکان‌های مختلف، اما یک زمان است که به موجب آن، می‌توان کار مشترک را با استفاده از تعامل انجام داد. صدا و تصویر رومیزی توسط شبکة گسترده، خط تلفن اختصاصی با پهنای باند گسترده یا پیوند ماهواره‌ای پشتیبانی می‌شود. نوع چهارم ترتیب جلسه (جلسة توزیع‌شده)، شامل مکان‌ها و زمان‌های مختلف است که به موجب آن، می‌توان کار مشترک را با استفاده از ایمیل، شبکة باند پهن و ابزارهای چندرسانه‌ای ساکن شبکه انجام داد. هریک از چهار نوع ترتیب ملاقات و تعاملی را که هرکدام تشویق می‌کنند، می‌توان با نیازهای پیکربندی سخت‌افزاری مختلف به بهترین نحو پشتیبانی کرد.
دو نمونه از اتاق‌های تصمیم‌گیری برای یک مکان – یک زمان این همکاری در دپارتمان جغرافیا در دانشگاه واشنگتن وجود دارد که به‌طور غیررسمی، محیط‌های گروهی فناوری متوسط و فناوری پیشرفته نامیده می‌شود. یک کامپیوتر، محیط فناوری متوسط از ۳۰ دانش‌آموز را که در شش میز کار می‌کنند، پشتیبانی می‌کند. در محیط با تکنولوژی بالاتر از ۱۸ کامپیوتر، یک کامپیوتر از هر نفر پشتیبانی می‌کند.
محیط فن‌آوری متوسط، شامل شبکة محلی با هفت رایانة شخصی Pentium III است (شکل ۳٫۱ را ببینید). هریک از شش رایانة شخصی پنتیوم دارای مانیتورهای ۲۴اینچی روی میزهایی با شش صندلی هستند. میزهای شش‌نفره برای اجرای گروه‌های کاری (ذی‌نفعان) انتخاب شده‌اند؛ یعنی فضایی مناسب برای بحث گروهی کوچک. سیم صفحه‌کلید و کابل ماوس در هر میز به اندازة کافی بلند هستند؛ به‌طوری که بسته به اینکه چه کسی با رایانه کار می‌کند، می‌توان از آن‌ها در سراسر میز استفاده کرد. ایستگاه کاری تسهیل‌گر/ راننده که دارای مانیتور ۲۰اینچی است، در وسط اتاق قرار دارد. هنگامی که نمایشگرهای «گروه به‌عنوان یک کل» نشان داده می‌شوند، وسط اتاق برای تمرکز توجه انتخاب شده است. یک پروژکتور RGB با وضوح ۱۰۲۴×۷۶۸ مانیتور به ایستگاه کاری راننده متصل شده و روی صفحه‌نمایش دیواری نمایش داده می‌شود. تسهیل‌گر می‌تواند در اتاق پرسه بزند، محیط فن‌آوری پیشرفته، شامل ۱۸ رایانة Pentium III با مانیتورهای ۱۷اینچی است که به همان شبکة محلی (LAN) متصل هستند که در بالا ذکر شد. با این حال، کامپیوترها در اتاقی متفاوت با موارد ذکرشده در بالا قرار دارند. کامپیوترها در یک طرح کوچک Uشکل (هفت کامپیوتر) در داخل یک U شکل بزرگ‌تر (۱۲ کامپیوتر) مرتب شده‌اند. یک ایستگاه در «U» کوچک‌تر برای استفادة تسهیل‌گر/ شوفر پیکربندی شده است. این دستگاه در انتهای «U» قرار دارد و یک پروژکتور RGB با وضوح ۱۰۲۴×۷۶۸ مانیتور را برای هدایت صفحه‌نمایش عمومی به آن متصل کرده است (شکل ۳٫۲ را ببینید).
۳٫۲٫۲ الزامات سخت‌افزاری برای ترتیبات ملاقات
پیکربندی‌های مختلف سخت‌افزاری را می‌توان برای پشتیبانی از چهار نوع ترتیب ملاقات استفاده کرد. به‌طور کلی، سه پیکربندی سخت‌افزاری کامپیوتر امکان‌پذیر است. آن‌ها به ترتیب افزایش هزینه‌ها و
شکل ۳٫۱ فن‌آوری متوسط، حضوری، مشارکتی، اتاق تصمیم‌گیری
شکل ۳٫۲ فن‌آوری بالا، حضوری، مشارکتی، اتاق تصمیم‌گیری
افزایش انعطاف‌پذیری پیکربندی ۱، یک کامپیوتر شخصی مستقل است (کامپیوتر)، یک محیط لپ‌تاپ یا یک وسیلة شبکه (مانند یک ترمینال رایانه‌ای «گنگ»). پیکربندی ۲، شامل مجموعه‌ای از رایانه‌های شخصی توزیع‌شدة متصل به شبکه‌ای با باند پایین است (باند پایین در اینجا، نشان‌دهندة قابلیت انتقال متن، صدا و تصویر ثابت است). پیکربندی ۳، شامل مجموعه‌ای از رایانه‌های شخصی توزیع‌شده است که در یک شبکة باند بالا متصل شده‌اند (باند بالا در اینجا، نشان‌دهندة قابلیت انتقال ویدیویی زمان واقعی است). همکاری برای هریک از ترتیبات جلسه، می‌تواند به شرح زیر پشتیبانی شود:
همکاری در همان زمان و مکان مشابه (جلسة رودرروی معمولی) که می‌تواند توسط هریک از پیکربندی‌های ۱، ۲ یا ۳ پشتیبانی شود. با این حال، اگر قرار است چندین طرف به‌طور هم‌زمان شرکت کنند، به سرور شبکه نیاز است؛ بنابراین، پیکربندی‌های ۲ و ۳ بهتر از پیکربندی ۱ هستند.
همکاری در زمان و مکان مشابه (جلسة استوری‌بورد) که می‌تواند توسط هر پیکربندی کامپیوتری پشتیبانی شود. تا زمانی که «مکان» به معنای یک ساختمان (طبقه) تفسیر شود، همة پیکربندی‌ها می‌توانند به یک اندازه مفید باشند. در این ترتیب جلسه، از آنجایی که زمان یک محدودیت آرام است، شرکت‌کنندگان می‌توانند به یک کامپیوتر معمولی و مستقل بروند، کار را انجام دهند و نتایج فعالیت تصمیم‌گیری‌شان را روی هارد دیسک بگذارند.
همان زمان در مکان‌های مختلف (کنفرانس- جلسة تماس) همکاری، می‌تواند توسط پیکربندی‌های ۲ و ۳ پشتیبانی شود؛ اما مکان متفاوت برای پیکربندی ۲ به کنفرانس صوتی و ویدیویی ثابت محدود می‌شود. این نوع همکاری را می‌توان با بیشترین مصرف پهنای باند شبکه مشخص کرد. پیکربندی ۳ مطلوب‌تر است؛ زیرا از تجربة تعامل در محیط جلسه در همان مکان- زمان پشتیبانی می‌کند. همکاری زمان- مکان مختلف (جلسة توزیع‌شده)، می‌تواند توسط پیکربندی‌های ۲ و ۳ پشتیبانی شود. از آنجایی که این یک تعامل مشارکتی جلسه‌مانند نیست، پیکربندی ۲ می‌تواند به اندازة پیکربندی ۳ مؤثر باشد.