برنامه ریزی شهری فرآیندی است که به زمین مورد استفاده و محیط اطراف آن مربوط می شود. استفاده از فناوری سیستم اطلاعات جغرافیایی در تجزیه و تحلیل رشد در مناطق شهری و جهتی که رشد در حال انجام است ضروری است. این امر در یافتن مکان های مناسب برای توسعه بیشتر مناطق شهری موثر و مهم است. با این حال، شناسایی مکان‌های رشد شهری یک موضوع حیاتی است که باید مورد توجه قرار گیرد. برخی از عواملی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از: خالی بودن زمین، مسطح بودن یا نبودن زمین، دسترسی به آن و ارزش کاربری.

 

۱٫ تجزیه و تحلیل وضعیت موجود

کاربرد GIS در برنامه ریزی شهری به تجزیه و تحلیل، ذخیره سازی و دستکاری داده های فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی ارائه شده در یک شهر کمک می کند. این به برنامه ریزان اجازه می دهد تا از توابع نقشه برداری موجود در تجزیه و تحلیل وضعیت موجود در شهر استفاده کنند. در برنامه‌ریزی شهری، از تحلیل همپوشانی نقشه استفاده می‌شود که از GIS در شناسایی مناطق درگیری توسعه زمین استفاده می‌کند. علاوه بر آن، منطقه ای که از نظر زیست محیطی حساس در نظر گرفته می شود با استفاده از سایر اطلاعات زیست محیطی مرتبط و تکنیک سنجش از دور شناسایی می شود. اطلاعات ارائه شده به تصمیم گیری آگاهانه کمک می کند، که هم بر برنامه ریزی فعلی و هم بر برنامه ریزی آینده یک منطقه تأثیر می گذارد.

۲٫ موجودی منابع

جمع آوری اطلاعات کاربری زمین و محیط زیست در برنامه ریزی شهری ضروری است. این معمولاً یک تمرین وقت‌گیر است زیرا انسان آن را به صورت دستی انجام می‌دهد و حتی وقتی در رایانه انجام می‌شود، به سرعت خسته می‌شود زیرا باید داده‌ها را به صورت دستی وارد کند. استفاده از اطلاعات جغرافیایی همراه با سنجش از دور به جمع آوری به موقع اطلاعات محیطی و کاربری زمین کمک می کند. در مناطق شهری، تصاویر سنجش از دور در حال تبدیل شدن به یک منبع ضروری برای دریافت اطلاعات سه بعدی برای مناطق شهری هستند. استفاده از زمین و هرگونه تغییری که ممکن است در مناطق شهری رخ دهد با استفاده از تکنیک های فوق تشخیص داده می شود.

۳٫ مدل سازی و فرافکنی

برنامه ریزی در مناطق شهری مهم است زیرا به تصمیم گیری آگاهانه در مورد مناطق خاص کمک می کند. دلیل اصلی اینکه چرا برنامه ریزی ضروری است این است که به پیش بینی جمعیت آینده کمک می کند و سطوح رشد اقتصادی را شناسایی می کند. مدل‌سازی و توزیع فضایی امکان برآورد گسترده‌ترین دامنه تأثیرات جمعیت موجود و ثبت هرگونه تغییر در اقتصاد و محیط زیست را فراهم کرده است. استفاده از تحلیل همپوشانی نقشه GIS به شناسایی مناطقی که ممکن است با بحران مواجه باشند کمک می کند. داده های ذخیره شده در GIS، هم محیطی و هم اجتماعی-اقتصادی به توسعه مدل های برنامه ریزی زیست محیطی کمک کرده است. این به نوبه خود به شناسایی مناطق مورد نگرانی و توسعه درگیری کمک کرده است.

۴٫ انتخاب گزینه های برنامه ریزی

انتخاب گزینه نهایی برنامه ریزی یک فرآیند سیاسی است. با این حال، برنامه ریزان قادر به ارائه ورودی های فنی به فرآیند هستند تا به تصمیم گیری آگاهانه کمک کنند. سناریوهای برنامه ریزی مختلف را می توان از طریق ادغام هر دو مدل فضایی و غیرمکانی موجود در سیستم های اطلاعات جغرافیایی ارزیابی کرد. علاوه بر این، GIS در تهیه ورودی های فنی در انتخاب گزینه های مختلف برنامه ریزی کمک می کند. داده های ارائه شده توسط سیستم های اطلاعات جغرافیایی و تحلیل های انجام شده برای اتخاذ تصمیمات سیاسی آگاهانه استفاده می شود. این کار برای اطمینان از اینکه برنامه ریزی به شیوه صحیح و در زمان مناسب طراحی و اجرا می شود انجام می شود.

۵٫ توسعه گزینه های برنامه ریزی

برنامه ریزی شهری تنها زمانی می تواند موفق باشد که بهترین گزینه موجود مورد استفاده قرار گیرد. توسعه و برنامه ریزی با کمک نقشه های تناسب زمین بسیار مفید بوده است. شناسایی فضای راه حل برای توسعه های آتی مستلزم آن است که نقشه های تناسب زمین در نظر گرفته شود. سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی در فرمول‌بندی و توسعه گزینه‌های برنامه‌ریزی کمک می‌کنند که برخی از توابع هدف را به حداقل یا حداکثر می‌رسانند.

۶٫ طراحی برنامه

استفاده از GIS به اجرای طرح های شهری کمک می کند. این امر با انجام ارزیابی اثرات زیست محیطی پروژه های پیشنهادی، به منظور ارزیابی و به حداقل رساندن تأثیر توسعه بر محیط زیست انجام می شود. برای از بین بردن اثرات می توان اقدامات مختلفی را توصیه کرد. ارزیابی اثرات زیست محیطی مستلزم استفاده از برآوردهای دقیق و دقیق از داده ها و تجزیه و تحلیل اثرات بود. استفاده از GIS در این فرآیند تضمین کننده دستیابی به نتیجه مطلوب است.

۷٫ طراحی و نقشه برداری شهرهای محله

سیستم های اطلاعات جغرافیایی به مهندسان، نقشه برداران و برنامه ریزان با ارائه ابزارهایی که برای طراحی و نقشه برداری شهرهای همسایگی خود نیاز دارند، به آنها کمک می کند. پرکاربردترین توابع GIS در ساخت یک طرح شامل تحلیل فضایی، تجسم و مدل سازی فضایی است. علاوه بر این، GIS می تواند در ذخیره سازی، دستکاری و تجزیه و تحلیل داده های فیزیکی، داده های اقتصادی و اجتماعی یک شهر استفاده شود. موقعیت های موجود در شهر را می توان از طریق توابع نقشه برداری سیستم های اطلاعات جغرافیایی تحلیل کرد. علاوه بر این، GIS در برنامه ریزی شهری برای کمک به شناسایی مناطق درگیری توسعه زمین در ارتباط با محیط زیست استفاده می شود.

۸٫ نظارت بر یک منطقه

GIS در انجام مطالعه یک مکان خاص برای یک هدف خاص مهم است. این کار برای تضمین امنیت مردم، محیط زیست و زمین مورد نظر انجام می شود. علاوه بر این، سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی همچنین به نظارت بر منطقه کمک می‌کنند، به عنوان مثال، قبل از ساخت پل، ارزیابی باید انجام شود تا اطمینان حاصل شود که مکان مناسب و مناسب برای ساخت پل است.

۹٫ مطالعات امکان سنجی

مطالعات امکان سنجی مناطقی مانند مدارس و بیمارستان ها را می توان با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی به خوبی انجام داد. همچنین نشان می دهد که آیا منطقه مورد نظر امکان دفع زباله و تصفیه را دارد یا خیر. در نتیجه، به شناسایی هرگونه تغییری که ممکن است در مناطق جغرافیایی و زمین در یک دوره مشخص رخ دهد کمک می کند. دسترسی به چنین اطلاعاتی متخصصان را قادر می سازد تا تصمیمات آگاهانه و بلندمدتی در مورد توسعه یک منطقه بگیرند و به طور مناسب برنامه ریزی کنند.

۱۰٫ افزایش کیفیت زندگی

مشارکت شهروندان برای کمک به روند توسعه مناطق شهری ضروری است. برنامه‌ریزان از سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی برای کمک به فرآیند مشارکت شهروندان و ورودی‌هایی که جامعه برای توسعه چشم‌انداز و بهبود کیفیت زندگی شهروندان ارائه می‌کند، بهره می‌برند و استفاده می‌کنند. شهروندان کشوری را می سازند و بازخورد آنها در مورد هر کاری که طراحان می خواهند انجام دهند بسیار حیاتی است. نظر آنها در مورد آنچه که باید انجام شود تا کشور قابل تقدیرتر و هوشمندتر به نظر برسد مهم است. این همچنین می تواند در ایجاد روش های مولد و موثر برای برنامه ریزی شهری مفید باشد. پلتفرم‌های مشارکت عمومی به این فرآیند مؤثر کمک می‌کند که نیاز به مشارکت عمومی دارد.