جفت کردن یک ماکت فیزیکی با یک دوقلو دیجیتال: مقایسه روش‌های تصمیم‌گیری مشارکتی در یک محیط پارک شهری


مشارکت عمومی در ارتقای کیفیت محیط ساخته شده بسیار مهم است. این تحقیق با استفاده از پارک Nancuiping در چین به عنوان مطالعه موردی، پارک دوقلو دیجیتال را در مقایسه با ماکت فیزیکی در یک کارگاه مشارکتی جلب می‌کند. با استفاده از عکاسی مورب پهپاد، مدل دیجیتالی دوقلوی این پارک را ساختیم و برای مدیریت و تحلیل بهتر محیط، آن را به شش لایه تقسیم کردیم. با توجه به فلسفه طراحی «از پایین به بالا»، در کارگاه، مسائل موجود در پارک را تجزیه و تحلیل کردیم و تغییرات محیط ساخته شده را شبیه‌سازی کردیم، پیشنهادات و نظرات شرکت‌کنندگان را برای حمایت از تصمیم‌گیری در مورد بهینه‌سازی پارک در نظر گرفتیم. مدل دوقلوی دیجیتال و ماکت فیزیکی ما از طریق پرسشنامه ای مورد ارزیابی قرار گرفت که در آن ۵۹ شرکت کننده از ۳ شاخص تعریف شده استفاده کردند: قابلیت استفاده، تعامل، و کیفیت شبیه سازی سناریو و تجسم. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از ماکت فیزیکی در طراحی مشارکتی آسان‌تر است. با این حال، مدل دوقلو دیجیتال می تواند تعامل بهتر و شبیه سازی صحنه و کیفیت تجسم کارآمد را ارائه دهد. تجزیه و تحلیل آماری رابطه بین بازخورد شرکت کنندگان در مورد این دو مدل و اطلاعات جمعیت شناختی آنها (سن، جنسیت و سابقه تحصیلی) نشان می دهد که سن مانعی برای ترویج دوقلوهای دیجیتال برای شرکت کنندگان مسن تر است. در همین حال، ویژگی‌های بسیار تعاملی این دوقلو دیجیتال و قابلیت تجسم با وضوح بالا برای شرکت‌کنندگان جوان‌تر و تحصیل‌کرده جذاب بود. مطالعه ما جهت‌گیری‌های آینده را برای بهبود دوقلو دیجیتال شهری با ترکیب بازخورد انسانی در مدل شهری نشان می‌دهد.

کلید واژه ها:

مشارکت عمومی ؛ کارگاه مشارکتی ; دوقلو دیجیتال ; هواپیمای بدون سرنشین (UAV) ; عکاسی مایل ; ماکت فیزیکی

۱٫ مقدمه

پارک های شهری فضاهای عمومی حیاتی برای فعالیت های فیزیکی و تفریحی هستند [ ۱ ، ۲ ]، و همچنین یکی از عناصر اولیه اکوسیستم های شهری و مناظر شهری هستند [ ۳ ، ۴ ، ۵ ، ۶ ]. به لطف رشد جمعیت شهری و نیاز اجتماعی آن به فضاهای سبز باز عمومی، ما شاهد افزایش تقاضا برای طراحی منظر شهروند محور، حفاظت از محیط زیست و مدیریت تسهیلات در پارک ها بوده ایم [ ۷ ، ۸ ].
چگونگی ادغام تعاملات انسان و محیط (به عنوان مثال، بازخورد و احساسات) در طراحی محیطی یا نوسازی منظر پارک های شهری، مشکلی است که توسط رشته های مختلف مورد مطالعه قرار می گیرد. مشارکت عمومی به طور فزاینده‌ای در شیوه‌های نوسازی شهری در نتیجه شهرنشینی مهم است، که منجر به تمرکز فزاینده بر ایجاد یک ساختار حاکمیتی معاصر می‌شود [ ۹ ]. مفهوم مشارکت عمومی در استراتژی نوسازی شهری مشارکتی تاکید شده است تا شهروندان بتوانند به طور فعال در عملیات مدیریت زیست محیطی شرکت کنند [ ۱۰,۱۱,۱۲]. چنین مفهومی مبتنی بر ارتباطات، به اشتراک گذاری، همکاری و هماهنگی است و می تواند به عموم مردم این آزادی را بدهد که زندگی خود را داشته باشند و پتانسیل خلاقانه خود را آزاد کنند [ ۱۳ ]. مشارکت اولیه شهروندان در فرآیند مشارکتی برای توسعه مکانیسم‌های ارتباطی سطح چشم بین متخصصان و ساکنان محلی بسیار مهم است، که ساکنان را از نقشی که فقط می‌توانند منفعلانه تغییرات منظر را بپذیرند به طراح فعال محیط محلی تغییر می‌دهد [ ۱۴ ]. کارگاه مشارکتی رایج ترین راه برای شرکت افراد در چنین تمرین مشارکتی است [ ۱۵ ، ۱۶ ]]. از طریق کارگاه مشارکتی مشترک از موضوعات مختلف (به عنوان مثال، ساکنان، طراحان، و دولت های محلی)، ارتباط بین احزاب مختلف حاکمیت شهری در منطقه می تواند به طور موثر بهبود یابد [ ۱۷ ].
اکثر مطالعات در پروژه های مشارکتی محیط ساخته شده در درجه اول از مدل های فیزیکی (یعنی کپی های فیزیکی) یا نقشه های دوبعدی به عنوان ابزارهایی برای تعامل با عموم مردم و شبیه سازی تغییرات شهری استفاده می کنند [ ۱۸ ]. به همان اندازه که این ابزارها مهم هستند، ما شاهد افزایش تعداد مطالعات با استفاده از تجهیزات و مدل های دیجیتال (مثلا مدل های سه بعدی مجازی) برای ارتباط و شبیه سازی بهتر بوده ایم [ ۱۹ ]. مدل های مجازی به فرآیند مشارکتی پتانسیل ارزیابی از راه دور و سنجش و ادراک نزدیک به دنیای واقعی را ارائه می دهند [ ۱۹ ]. با این حال، اکثر این مدل‌های سه‌بعدی از جعبه‌های خاکستری (بدون اطلاعات بافت) استفاده کردند که از مناظر واقعی متمایز بود [ ۲۰ ]]؛ یعنی این محیط جعبه خاکستری سه بعدی مجازی ساده شده نمی تواند تمام جوهر محیط ساخته شده را به تصویر بکشد. بنابراین، اینکه آیا چنین مدل‌هایی می‌توانند ابزار مناسبی برای برانگیختن ادراک شرکت‌کنندگان از محیط واقعی در نظر گرفته شوند، جای سوال دارد.
در همین حال، به لطف توسعه سریع دوقلو دیجیتال (یک نمایش مجازی که به عنوان همتای دیجیتالی بلادرنگ یک شی یا فرآیند فیزیکی عمل می کند)، مطالعات در مورد ادراک مجازی بر اساس چنین تکنیک های روند رو به گسترش است [ ۲۱ ، ۲۲ ]. یک دوقلو دیجیتال یک مدل مجازی سه بعدی با دقت بالا را به عنوان پایه دیجیتالی می گیرد و داده های ویژگی (به عنوان مثال، از حسگرهای فیزیکی) اشیاء متعدد در فضای فیزیکی را ادغام می کند [ ۲۳ ]. این می‌تواند به ارتباطات داده‌ای در زمان واقعی بین یک نسخه دیجیتال و محیط فیزیکی دست یابد، که می‌تواند از فرآیند تصمیم‌گیری مدیریت محیطی برای طراحان، ساکنان و دولت پشتیبانی کند [ ۲۴ ]]. برای کارگاه مشارکتی در زمینه دوقلو دیجیتال، کپی‌های با دقت بالا از محیط فیزیکی برای تشویق مشارکت عمومی و شبیه‌سازی سناریوهای محیطی کلیدی هستند [ ۲۴ ، ۲۵ ، ۲۶ ، ۲۷ ].
مدل دوقلوی دیجیتال و کپی های فیزیکی زمینه مشترک شبیه سازی تغییرات محیط ساخته شده و بنابراین کمک به فرآیند تصمیم گیری در بهینه سازی محیط را دارند [ ۱۹ ، ۲۸ ، ۲۹ ]. مدل دیجیتال دوقلو می‌تواند با استفاده از دستگاه‌های نمایش واقعیت مجازی (تلفن هوشمند، تبلت، عینک واقعیت مجازی و غیره) به نمایش مجازی از راه دور دست یابد [ ۳۰ ]، در حالی که مدل فیزیکی عمدتاً در سایت نمایش داده می‌شود [ ۱۹ ]]. تحقیقات موجود در مورد طراحی منظر اغلب بر روی یک تکنیک واحد متمرکز شده است. تا حد کامل دانش ما، هیچ تحقیقی دو مدل از این قبیل را برای شبیه‌سازی محیطی مقایسه و به طور مشترک مورد استفاده قرار نداده است. در همین حال، هیچ مطالعه ای در مورد استفاده از فناوری دوقلوی دیجیتالی محیط ساخته شده برای تحلیل و طراحی پارک شهری مشارکتی انجام نشده است. علاوه بر این، هنوز تحقیقات عمیقی در مورد ساخت یک سیستم دوقلو دیجیتال شهری دقیق وجود ندارد که می تواند به عنوان یک کانال ارتباطی تعاملی دو طرفه در “سیستم دیجیتال – ادراک اجتماعی – محیط فیزیکی” به ویژه در بافت پارک شهری عمل کند.
ما این تحقیق را بر روی یک پارک شهری در تیانجین، چین انجام می‌دهیم تا استفاده از مدل‌های دوقلو دیجیتال را در طراحی منظر و مقایسه و همچنین پل زدن کپی‌های فیزیکی و مدل‌های دیجیتال سه بعدی برای پوشش گسترده‌تر مشارکت عمومی انجام دهیم. به طور خلاصه، سؤالات مطالعه ما سه مورد است:
  • چگونه می‌توانیم یک سیستم دیجیتال دوقلوی پارک‌های شهری بسازیم تا از شبیه‌سازی سناریو و تصمیم‌گیری فضایی در یک کارگاه مشارکتی پشتیبانی کند؟
  • تفاوت در ارزیابی شرکت کنندگان هنگام مقایسه مدل دوقلو دیجیتال با ماکت فیزیکی چیست؟
  • ارزیابی شرکت کنندگان از این دو مدل چگونه با جمعیت شناسی اجتماعی آنها مرتبط است؟
این مقاله به شرح زیر سازماندهی شده است. در بخش ۲ ، مطالعات پیشرفته مفهوم و روش طراحی مشارکتی و سیستم دوقلو دیجیتال را بررسی می‌کنیم. بخش ۳ منطقه مورد مطالعه، روش شناسی و شرح کارگاه پارک مشارکتی را شرح می دهد. بخش ۴ با تشریح یافته ها دنبال می شود. بخش ۵ با بحث ها و بینش هایی در مورد مفاهیم عملی و دستورالعمل های تحقیقات آینده دنبال می شود. در نهایت، بخش ۶ کل مقاله را به پایان می رساند.

۲٫ پیشینه و کارهای مرتبط

۲٫۱٫ مفهوم و روش طراحی مشارکتی

سیستم برنامه ریزی که توسط قانون برنامه ریزی شهری و روستایی بریتانیا در سال ۱۹۴۷ ایجاد شد، مقدمه مشارکت عمومی در طراحی و برنامه ریزی شهری معاصر بود [ ۳۱ ]. عموم مردم را تشویق می کند و قادر می سازد تا ایده ها و نیازهای خود را برای توسعه شهری در طول فرآیند طراحی بیان کنند [ ۳۲ ]. طراحی مشارکتی، به عنوان یک رویکرد، دموکراتیک‌تر از طراحی سنتی «از بالا به پایین» است، زیرا به مردم اجازه می‌دهد مکان‌ها را بر اساس تجربیات زندگی فردی شکل دهند و مناظر محلی را دوباره طراحی کنند [ ۳۳ ]. در حال حاضر، راه‌های طراحی، برنامه‌ریزی و نوسازی شهری در اکثر شهرهای چین تحت سلطه راهنمایی‌ها و سیاست‌های دولت است [ ۳۴ ، ۳۵ ]]. طراحی و برنامه ریزی تحت رهبری دولت اغلب نیازهای ساکنان را نادیده می گیرد که می تواند منجر به ابراز نابرابر منافع در جوامع محلی شود. بنابراین، سوسیال دموکراسی به طور اجتناب ناپذیری نادیده گرفته می شود [ ۳۶ ، ۳۷ ]. در مقابل، مفهوم «پایین به بالا» که ریشه در رویکرد مشارکتی دارد، چنین نقصی را جبران می‌کند. چنین طرح‌های مشارکتی، دیدگاه‌های برنامه‌ریزان حرفه‌ای، ساکنان، دولت‌ها و سایر جوامع را برای بهبود مشارکتی فضاهای عمومی در محیط ساخته شده و دستیابی به اهداف توسعه پایدار [ ۳۸ ، ۳۹ ] در بر می‌گیرد. در نظر گرفتن «افراد» مفهوم اصلی رویکرد مشارکتی است که هدف آن برآوردن نیازهای هر «فرد» در فرآیند طراحی است [ ۴۰ ].]. بنابراین، مفهوم مشارکتی برای ارتقای سوسیال دموکراسی ضروری است. اگرچه چنین مفهومی هنوز در مراحل اولیه خود است، طراحی مشارکتی حمایت فزاینده ای را از سوی افراد با پیشینه های مختلف در سراسر جهان به دست آورده است [ ۳۸ ، ۴۱ ].
تعداد زیادی از تحقیقات نشان داده اند که کارگاه های مشارکتی روش اصلی برای طراحی شهری است [ ۴۲ ، ۴۳ ، ۴۴ ]. کارگاه برای یک منطقه خاص اغلب یک فرآیند طراحی چند روزه است که طی آن گروهی از کارشناسان و ساکنان به طور مشترک استراتژی های برنامه ریزی را توسعه می دهند و بازخورد و احساسات عموم را در نظر می گیرند [ ۴۵ ]. همکاری هایی که برای مثال شامل طراحان شهری، ساکنان و مقامات محلی می شود می تواند دانش عمیقی را در مورد چشم انداز مورد مطالعه جمع آوری کند [ ۱۰ ]]. این کارگاه اغلب شامل تجسم هایی در قالب کپی های فیزیکی یا دیجیتالی و طوفان فکری بر روی طرح های طراحی است. به این ترتیب، کارگاه راه‌های عملی برای جذب گروه‌های بزرگ، ترویج همکاری تعاملی بیشتر، و جمع‌آوری فعال بازخورد در مورد هر جزئیات جزئی ارائه می‌دهد [ ۱۷ ، ۱۹ ]. طراحی، تجزیه و تحلیل و مذاکره سه عنصر به هم پیوسته این کارگاه مشترک هستند [ ۳۲ ]. عملیات کارگاه طراحی مشارکتی نیاز به محیطی دارد که در آن همه بتوانند به طور مساوی نظرات خود را بیان کنند و فعالانه در بحث ها مشارکت کنند. مطالعات قبلی تأیید کرده‌اند که چنین بحث‌های تعاملی و فعالیت‌های طراحی مشترک به نفع برنامه‌ریزی شهری و حفظ انسجام عمومی است [ ۴۶ ,۴۷ ]. بنابراین، بازآفرینی مناطق شهری از طریق کارگاه های مشارکتی به یکی از راهبردهای کلیدی توسعه شهری تبدیل شده است [ ۱۰ ، ۴۵ ].

۲٫۲٫ سیستم دوقلو دیجیتال و مشارکت مجازی

مطالعات اخیر به طور فزاینده ای علایق خود را در توسعه روش شناسی تجسم دیجیتال برای تشویق ارتباطات تعاملی، مانند تجسم سه بعدی، قرار داده اند [ ۴۴ ، ۴۸ ]. در مقایسه با روش‌های تجسم مرسوم مانند طرح‌های ساخت‌وساز، بخش‌ها و پرسپکتیوها، مدل‌های دیجیتال سه‌بعدی نزدیک به دنیای واقعی می‌توانند جلوه تجسم بهتری ارائه دهند [ ۱۹ ]. یک دوقلو دیجیتال یک کپی دیجیتالی از یک جسم فیزیکی است، و این مفهوم برای اولین بار توسط سازمان ملی هوانوردی و فضایی (ناسا) به عنوان یک الگو برای وسایل نقلیه آینده ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده معرفی شد [ ۴۹ ، ۵۰ ].]. مفهوم دوقلوی دیجیتال به لطف توسعه سریع فناوری‌هایی که تعامل دو طرفه بین کپی‌های دیجیتال و محیط فیزیکی را ممکن می‌سازد، محبوب می‌شود [ ۲۴ ، ۵۱ ، ۵۲ ]. مدل سه‌بعدی می‌تواند اطلاعات مکانی-زمانی را در فضا تجسم کند، که به شبیه‌سازی اولیه طرح‌های برنامه‌ریزی شهری برای شناسایی نقاط قوت و ضعف آنها قبل از تغییر محیط فیزیکی اجازه می‌دهد [ ۲۴ ، ۵۳ ]. این فناوری‌ها فرصت‌هایی را برای انسان باز می‌کنند تا مکان‌های شهری را در مدل‌های دیجیتال حس کنند، بنابراین پتانسیل تشویق عموم مردم در فرآیند برنامه‌ریزی شهری را پیشنهاد می‌کنند [ ۲۰ ، ۵۴ ، ۵۵ ], ۵۶ , ۵۷ ]. با گسترش مطالعات دوقلو دیجیتال، داده های عکاسی مایل که می توانند در مدل ها ادغام شوند به طور فزاینده ای پراکنده می شوند [ ۵۸ ، ۵۹ ]. به عنوان مثال، یک مدل شهر سه بعدی جامد بر اساس داده ها و اطلاعات جغرافیایی، مانند یک مدل دیجیتال ارتفاع (DEM) یا یک مدل ساختمان دیجیتال ارائه شده توسط مقامات منطقه ای، به عنوان پایه ای برای دوقلو دیجیتال عمل می کند [ ۶۰ ]. با عکاسی مورب وسیله نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپاد)، یک صفحه پایه دیجیتال با کیفیت بالا برای مدل دوقلو دیجیتال نیز می‌تواند ایجاد شود، که یک مدل صحنه واقعی سه بعدی را به دست می‌دهد [ ۶۱ ، ۶۲]. پیشرفت عکاسی مورب پهپاد، و همچنین رویکردهای مدل‌سازی لیزری سه‌بعدی، به این مطالعات محیطی ساخته‌شده چند منطقه‌ای کمک کرده است [ ۶۳ ، ۶۴ ]. در نتیجه، پهپاد اکنون ابزاری حیاتی برای ایجاد یک شهر دوقلو دیجیتال است و برای بررسی و مدل‌سازی محیط حیاتی است [ ۶۵ ].
ما شاهد مطالعات قبلی بوده‌ایم که دوقلوهای دیجیتالی خیابان‌های شهری، رودخانه‌ها و مکان‌های دیگر را با استفاده از فناوری‌های دیجیتال ایجاد کرده‌اند [ ۲۰ ، ۵۷ ]. این تکنیک ها به ابزاری حیاتی برای تجزیه و تحلیل محیطی و شبیه سازی تغییرات فیزیکی روی زمین تبدیل شده اند. با این حال، استفاده از دوقلوهای دیجیتال برای مطالعات کارگاهی مشارکتی پارک شهری به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است.

۳٫ روش شناسی و حوزه مطالعه

۳٫۱٫ منطقه مطالعه

پارک Nancuiping، یک پارک شهری بزرگ با مساحت حدود ۱۴۵۰۰ متر مربع، در تیانجین در شمال چین، شهری با بیش از ۱۰ میلیون نفر، واقع شده است. این پارک به عنوان یک فضای باز مهم عمل می کند که انواع فعالیت های عمومی را از ساکنان جذب می کند. با این حال، پارک مسائل موجود را شناسایی کرده است. به عنوان مثال، امکانات عمومی فرسوده است، و هماهنگی آنها با نیازهای رو به رشد بازدیدکنندگان دشوار است. منطقه مورد مطالعه ما در شمال غربی پارک واقع شده است، با یک زمین بازی برای کودکان، امکانات تناسب اندام، چندین امکانات تفریحی، و مجسمه های منظره ( شکل ۱).). دلیل اینکه ما منطقه مورد مطالعه انتخابی خود را به جای کل پارک انتخاب کردیم این است که منطقه مطالعه ما شلوغ ترین و حیاتی ترین مکان در پارک محسوب می شود. بیشتر مردم را برای بازدید و فعالیت های تفریحی خود در پارک جذب می کند. گذشته از این، کل پارک برای اثبات مفهوم بسیار بزرگ است، و ایجاد یک دوقلو دیجیتال غنی از اطلاعات و معنایی و یک ماکت فیزیکی از پارک، کار فشرده ای است.

۳٫۲٫ ساخت و ساز پارک دوقلو دیجیتال

۳٫۲٫۱٫ مدلسازی صحنه واقعی با استفاده از عکاسی مورب پهپاد

برای پرداختن به سوال اول تحقیق، با تشریح مراحل انجام شده برای ساخت مدل پارک دوقلو دیجیتال شروع می کنیم. عکاسی مورب وسیله نقلیه هوایی بدون سرنشین یک روش بررسی هوایی و مدل سازی سه بعدی است که اشیاء و مناظر زمین را با استفاده از چندین عکس مورب گرفته شده از زوایای مختلف بازسازی می کند [ ۶۶ ، ۶۷ ]. این رویکرد می تواند اطلاعات بافت اشیاء مختلف را نشان دهد و یک کپی سه بعدی با دقت بالا از سطح زمین با اطلاعات جغرافیایی ایجاد کند [ ۶۸ ]]. این مطالعه از پهپاد DJI Phantom 4 RTK به عنوان دستگاه ثبت تصاویر مایل استفاده کرد. چنین پهپادی مجهز به سنسور ۱ اینچی نیمه هادی اکسید فلزی (CMOS) با ۲۰ میلیون پیکسل موثر است. مراحل مدل سازی عکاسی مایل پهپاد به شرح زیر است:
۱٫
بررسی هوایی: برای کاهش تأثیر سایه‌ها بر روی مدل صحنه دقیق سه‌بعدی، ما پهپاد را در روزهای ابری که زاویه ارتفاع خورشیدی برای بررسی‌های هوایی بزرگتر از ۳۰ درجه بود به پرواز در آوردیم. در طول بررسی، ما ۳۰۰ مسیر پروازی (نرخ همپوشانی مسیر ۸۰٪ و نرخ همپوشانی جانبی ۷۰٪) با ارتفاع پرواز ۳۰ متر تعیین کردیم. برنامه ریزی مسیر پرواز از طریق اپلیکیشن DJI RTK انجام شد و ۷۲۰۰ تصویر هوایی با اطلاعات سیستم موقعیت یابی و جهت یابی (POS) به دست آمد.
۲٫
مثلث بندی هوایی: سپس تصاویر هوایی مرحله قبل را با اطلاعات POS به نرم افزار ContextCapture وارد کردیم. ما از عکس های اریب گرفته شده از زوایای مختلف برای بازسازی مدل های سه بعدی اشیاء زمینی استفاده کردیم.
۳٫
مدل سازی سه بعدی: ما مدل سایت ساخته شده از مرحله قبل را به ۱۰ کاشی تقسیم کردیم تا یک مدل مشبک از منطقه بسازیم. تصاویر مایل به طور خودکار اطلاعات بافت را ترسیم می کنند. در نتیجه، همانطور که در شکل ۲ نشان داده شده است، یک مدل سه بعدی تقریباً واقعی از پارک تولید کردیم .
۳٫۲٫۲٫ طراحی پارک دوقلو دیجیتال
یک مدل دیجیتال دوقلو از پارک شهری بر روی چندین لایه اطلاعات ساخته شده است و مدل صحنه دقیق سه بعدی مبتنی بر عکاسی مورب پهپاد را به عنوان پایه در نظر می گیرد. با الهام از وایت و همکاران [ ۲۴ ]، ما شش لایه را در مدل پارک دوقلو دیجیتال خود همانطور که در شکل ۲ نشان داده شده است، تعریف کردیم.یعنی لایه زمین، لایه آب، لایه جاده و مربع، لایه پوشش گیاهی، لایه تسهیلات و لایه حسگر اجتماعی. در میان آنها، داده های لایه حسگر اجتماعی در درجه اول از کارگاه مشارکتی که از شرکت کنندگان خواسته بود تا در مورد پارک بازخورد ارائه کنند، نشات گرفته است. داده‌های پنج لایه باقی‌مانده عمدتاً از مدل سه بعدی با دقت بالا که توسط بررسی هوایی پهپاد جمع‌آوری شده بود، به دست آمد. لایه زمین که داده های توپوگرافی را با حذف اشیایی مانند ساختمان های عمومی و گیاهان جمع آوری می کند، پایه و اساس دوقلوی دیجیتالی پارک است. از طریق اندازه‌گیری دستی، چندین حفره در اطلاعات مکانی پر شد و به ناحیه خالی مربوطه ویژگی‌هایی مانند ماده و اندازه برای تقلید از محیط فیزیکی داده شد. بدنه آب لایه دوم را تشکیل می دهد. جاده ها و میدان ها، که عمدتاً از مصالح سنگفرش با سطح سخت ساخته شده اند، لایه سوم هستند. لایه چهارم، پوشش گیاهی است که عمدتاً شامل درختان و درختچه های منطقه است. لایه پنجم امکاناتی از جمله چراغ ها، سطل های زباله، صندلی ها، آلاچیق ها، مجسمه های موجود در منظره و … است.
۳٫۲٫۳٫ نرم افزار و تنظیمات اولیه برای کارگاه های مشارکتی
مطالعه ما از پلت فرم پارامتریک راینو و گراسهاپر برای پیاده سازی مدل دیجیتال دوقلوی پارک استفاده کرد [ ۶۹ ]. پس از لایه‌بندی مدل سه‌بعدی ایجاد شده توسط پهپاد بر اساس اطلاعات معنایی مختلف، ویژگی‌های تطبیقی ​​را به صورت دستی در Grasshopper اختصاص دادیم. به عنوان مثال، درختان و درختچه های پارک به عنوان لایه پوشش گیاهی طبقه بندی شدند، در حالی که صندلی های عمومی و مجسمه های بیرونی به عنوان لایه تاسیسات طبقه بندی شدند. برای رندر کردن مدل با دقت بالا، نرم افزار رندر Lumion را برای نمایش محیط مجازی انتخاب کردیم [ ۷۰]. علاوه بر این، ما Lumion را با Rhino از طریق افزونه lumion livesync مرتبط کردیم. به این ترتیب، زمانی که مدل دیجیتالی دوقلو را در راینو تنظیم کردیم، نرم افزار Lumion می‌توانست نمایشگر بصری را تقریباً در زمان واقعی مجدداً رندر کند و بنابراین کارایی نمایشگر تا حد زیادی بهبود یافته است. نرم افزار Lumion هم از واقعیت مجازی و هم از رندر انیمیشن پشتیبانی می کند. ما محیط مجازی را با استفاده از آی‌پد و عینک واقعیت مجازی (نمایشگرهای روی سر) ارائه کردیم تا شرکت‌کنندگان بتوانند با این دستگاه‌ها و محیط دیجیتال دوقلوی تعامل داشته باشند. با استفاده از عینک واقعیت مجازی، کاربران می‌توانند با محیط مجازی تعامل داشته باشند و به طور کامل در آزمایش‌ها غوطه‌ور شوند. کاربران یک صحنه رندر شده را از منظر اول شخص دیدند و تجهیزات VR تجربیاتی نزدیک به دنیای واقعی را برای شرکت کنندگان فراهم کرد که منجر به کیفیت درک بهتری شد.

۳٫۳٫ ساخت ماکت فیزیکی

ماکت فیزیکی مورد استفاده در کارگاه مشارکتی ترکیبی از اجزای مختلف منظر با ویژگی‌های فضایی آنها بود تا محیط واقعی [ ۷۱ ] را به صورت بصری نشان دهد. مقیاس ماکت فیزیکی ما ۱:۱۰۰ بود که شامل همان ۶ لایه مدل دوقلوی دیجیتالی است: زمین، آب، جاده و میدان، پوشش گیاهی، تسهیلات و حس اجتماعی، همانطور که در شکل ۳ نشان داده شده است.. این ماکت توسط ۱۲ دانشجوی فارغ التحصیل رشته معماری منظر از دانشگاه تیانجین تولید شده است. این مدل از فوم پلی استایرن برای ایجاد امکانات رفاهی پارک، از جمله نیمکت‌ها، آلاچیق‌ها و مجسمه‌های منظره استفاده کرد، در حالی که از صفحات چوبی ۳ متر مربعی برای ساخت کل پایه ماکت فیزیکی استفاده شد. درختان، درختچه‌ها، علف‌ها و سایر اقلام واقع‌گرایانه نیز به طور همزمان قرار داده شدند. به‌عنوان منبع داده برای لایه ادراک اجتماعی، از یادداشت‌های پس از آن و ابزارهای دیگر (به عنوان مثال، پین‌ها و نوار پلاستیکی) استفاده کردیم، که شرکت‌کنندگان می‌توانستند از آنها برای علامت‌گذاری اطلاعات مهم در مدل استفاده کنند. شرکت‌کنندگان می‌توانند مسائلی را که شناسایی کرده‌اند در یادداشت‌های پس از آن بنویسند و سپس آنها را در قسمت‌های خاصی از ماکت فیزیکی پست کنند. چنین ماکت فیزیکی ویژگی های عینی پارک را نشان می دهد (دسته های اشیا، مقیاس ها،

۳٫۴٫ کارگاه مشارکتی در پارک Nancuiping

برای پاسخ به سؤالات تحقیق دوم و سوم، در اینجا مراحل ارائه شده برای برگزاری کارگاه مشارکتی را شرح می دهیم. این کارگاه به طور مشترک توسط دانشگاه تیانجین، دانشگاه مسیحی چانگ یوان، بخش مدیریت پارک Nancuiping و مقامات محلی منطقه Nankai در تیانجین سازماندهی شد ( شکل ۴).). هدف ما تجزیه و تحلیل مشکلات موجود در پارک Nancuiping از طریق کارگاه مشارکتی “از پایین به بالا” و تغییرات سناریو مدل با توجه به پیشنهادات و نظرات شرکت کنندگان مختلف برای حمایت از تصمیم گیری در مورد بهینه سازی پارک بود. ما چندین ایستگاه تبلیغاتی را در سه جامعه مجاور (لانگ بین یوان، شیدای آئوچنگ، و جین گو یوان) راه‌اندازی کردیم تا ساکنانی را که پارک را می‌شناختند برای شرکت در کارگاه ما جذب کنیم. در مجموع ۵۹ نفر از اهالی به این کارگاه پیوستند و شناخت کافی از این پارک داشتند. در بین شرکت کنندگان، میانگین سنی ۳۵٫۳ سال بود که شامل ۸ نفر بزرگتر از ۶۰ سال و ۱۶ نفر کمتر از ۲۰ سال بود که ۵۹٫۳ ٪ از آنها زن بودند .= ۳۵). این در حالی است که ۱۲ نفر دارای سوابق تحصیلی در مقطع ابتدایی یا پایین تر، ۱۱ نفر در سطح تحصیلات متوسطه اول، ۱۴ نفر در سطح تحصیلات دبیرستان، ۱۶ نفر دارای مدرک تحصیلی لیسانس و ۶ نفر دارای تحصیلات تکمیلی و بالاتر بودند.
شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند: یکی با مدل دوقلوی دیجیتال درگیر بود و دیگری از یک ماکت فیزیکی استفاده کرد ( شکل ۳ ). شرکت‌کنندگان در انتخاب هر کدام که پس از آزمایش‌های آزمایشی برای هر دو رویکرد راحت بودند، آزاد بودند. گروه مدل دوقلو دیجیتال شامل ۳۲ نفر، شامل ۱۴ مرد و ۱۸ زن بود. کوچک‌ترین شرکت‌کننده ۷ سال، مسن‌ترین شرکت‌کننده ۷۱ سال و میانگین سنی ۳۰ سال بود. مشارکت کودکان با حضور قیم و همراهی آنها در مطالعه تضمین شد. ما معتقدیم علیرغم سنین پایین کودکان، به عنوان مخاطب هدف زمین بازی، نظرات آنها در مورد امکانات برای بهبود محیط زیست روشنگر است و نباید صدای آنها را نادیده گرفت [ ۷۲ ،۷۳ ، ۷۴ ، ۷۵]. در میان تمام شرکت‌کنندگان برای گروه مدل دیجیتالی دوقلو، ۱۲ شرکت‌کننده دارای سوابق تحصیلی زیر دبیرستان بودند (۶ نفر با پیش‌زمینه‌ی دبستان و ۶ نفر با مدرک دبیرستان). بقیه شرکت کنندگان دارای سوابق تحصیلی دبیرستان یا بالاتر بودند. به طور خاص، ۱۰ نفر دارای مدرک لیسانس و ۲ نفر دارای تحصیلات در مقطع فوق لیسانس یا بالاتر بودند. گروه مدل فیزیکی شامل ۲۷ نفر، ۱۰ مرد و ۱۷ زن بود. سن شرکت کنندگان از ۷ تا ۶۸ سال با میانگین سنی ۴۱٫۵ سال بود. شانزده شرکت کننده دارای تحصیلات در سطح دبیرستان یا بالاتر بودند (۱۰ نفر با مدرک لیسانس و ۴ نفر با مدرک تحصیلات تکمیلی یا بالاتر)، و سطح تحصیلات ۱۱ شرکت کننده پایین تر از سطح دبیرستان بود. شرکت کنندگان در گروه دوقلو دیجیتال عمدتاً از تبلت (iPad) و عینک واقعیت مجازی (Pico Neo 3) برای تعامل با محیط مجازی استفاده کردند. از طریق یادداشت‌های مجازی پست آن در محیط راینو، کاربران مسائل زیست‌محیطی را که کشف کردند اضافه کردند و راه‌حل‌هایی برای بهبود چشم‌انداز در مدل دوقلوی دیجیتالی پیشنهاد کردند. تحت نظارت دستیاران آزمایش ما، شرکت کنندگان می توانند تنظیمات چشم انداز در دنیای مجازی را برای مدل سازی تغییرات چشم انداز تغییر دهند. شرکت‌کنندگان در گروه ماکت فیزیکی از مقوای رنگی، فوم پلاستیکی و مواد دیگر برای ساختن مجسمه‌های منظره، صندلی‌ها و سایر اشیاء استفاده کردند و آنها را برای شبیه‌سازی سناریو قرار دادند. پس از پایان کارگاه، از شرکت کنندگان خواسته شد تا پرسشنامه ای را در مورد مدل های دوقلوی دیجیتال و فیزیکی تکمیل کنند.قابلیت استفاده ، تعامل و شبیه سازی سناریو و کیفیت تجسم مدل (یکی برای کمترین ارجح و هفت برای بالاترین اولویت). شاخص‌های ارزیابی این دو مدل بیشتر با اطلاعات جمعیت‌شناختی شرکت‌کنندگان (سن، جنسیت و سابقه تحصیلی) مقایسه شد.

۴٫ نتایج

۴٫۱٫ نتایج مشارکت

ساکنان جوامع اطراف در مورد مسائلی که هر روز با آنها مواجه می‌شوند اظهار نظر کردند و به مناطقی اشاره کردند که می‌توان پارک را بهبود بخشید. پس از جمع‌بندی جمعی این نظرات و شناسایی مسائل، ما سه دور مکالمه را هم برای نسخه فیزیکی و هم برای دوقلوی دیجیتال برگزار کردیم تا مشکلات موجود و مسیرهای بهبود را بهتر درک کنیم. برای تسهیل بحث‌ها، از کاغذ و یادداشت‌های دیجیتالی برای قرار دادن مسائل زیست‌محیطی و پیشنهادهایی برای بهبود پارک به ترتیب در مدل‌های مشابه فیزیکی و دوقلوی دیجیتال استفاده کردیم. چنین فرآیندی در بهبود محیط زیست پارک بسیار مهم بوده است.
پس از مقایسه این دو مدل، مسائل زیست محیطی مطرح شده توسط دو گروه از شرکت کنندگان را جمع آوری کردیم و متوجه شدیم که این مسائل با یکدیگر همپوشانی دارند. تقریباً همه آنها به مشکلات زیر اشاره کردند: نیمکت‌های پارک و سایر تأسیسات فرسوده بود و صندلی‌های برخی مناطق بدون پشتی آسیب دیدند. علاوه بر این، همچنین مشخص شد که برخی از امکانات در زمین‌های بازی کودکان یکنواخت و بدون فضای تعامل والدین و فرزندان است. مجسمه منظره ای که به عنوان یک چتر آفتابی عمل می کرد، در حال فروپاشی بود، که می تواند خطرات ایمنی بالقوه ای داشته باشد و منجر به برداشت منظره منفی برای پارک شود. ماکت های دیجیتال و فیزیکی نیز به طور کامل به موضوع عدم وجود پارکینگ دوچرخه و موارد دیگر اشاره کردند.
ما از یک ماکت فیزیکی و یک مدل دوقلو دیجیتال برای شبیه سازی تغییرات پارک بر اساس موارد ذکر شده در بالا استفاده کردیم. همراه با این شرکت کنندگان، بیش از ۲۰ دانشجوی فارغ التحصیل که در رشته معماری منظر بودند، تجهیزات زمین بازی، نیمکت های پارک و سایر امکاناتی را که نیاز به تغییر داشتند طراحی کردند. شرکت کنندگان نظرات کارشناسان ما را در رابطه با موضوعاتی که کشف کردند ارائه کردند و به نیازهای لازم برای ارضای آنها اشاره کردند. در مقابل، این کارشناسان به شرکت کنندگان پشتیبانی فنی از مدل ها ارائه کردند. برای مثال، متخصصان از نرم‌افزار راینو برای تولید امکانات تفریحی کودکان و از لومیون برای شبیه‌سازی صحنه و یک نمایشگر بصری برای شرکت‌کنندگان در گروه مدل‌های دوقلو دیجیتال استفاده کردند. در همین حال،
در نهایت، دو گروه در مورد محتوای طرح‌های طراحی منظر آینده بحث کردند. همانطور که در شکل ۵ نشان داده شده است ، شرکت کنندگان در کارگاه با هم کار کردند تا صندلی هایی با پشتی و مجسمه های منظره با طراحی مجدد با عملکردهای آفتابگیر طراحی کنند. با توجه به طراحی و انتخاب امکانات تفریحی کودکان، ۱۲ کودک در کارگاه، امکاناتی مانند سرسره، چوب‌برها و الاکلنگ را انتخاب کردند.

۴٫۲٫ تحلیل آماری

همانطور که در بخش ۴ ذکر شد ، ما ارزیابی هایی را از شرکت کنندگان در مورد قابلیت استفاده ، تعامل ، و شبیه سازی سناریو و کیفیت تجسم جمع آوری کردیم.برای ماکت فیزیکی و مدل دوقلو دیجیتال بعد از کارگاه. میانگین امتیاز قابلیت استفاده برای گروه مدل‌های دوقلو دیجیتال ۴٫۱۵۶ و انحراف معیار ۱٫۲۳۸ بود. میانگین نمره تعاملی ۱۸۸/۶ و انحراف معیار ۷۳۸/۰ بود. انحراف معیار ۰٫۷۸۰ و میانگین امتیاز برای شبیه سازی سناریو و کیفیت تجسم ۶٫۱۸۸ بود. این در حالی است که میانگین امتیاز کاربردپذیری گروه مدل فیزیکی بالاتر از گروه دوقلو دیجیتال که ۵٫۴۴۴ بود و انحراف معیار ۰٫۷۵۱ بود. میانگین نمرات تعامل و شبیه سازی صحنه و کیفیت تجسم کمتر از گروه دوقلو دیجیتال بود که به ترتیب ۴٫۱۱۱ و ۴٫۰۷۴ بود. برای شرکت کنندگان در این مطالعه، استفاده از مدل فیزیکی آسان تر بود. متقابلا،
ما توزیع سه شاخص ارزیابی را در بین سنین و سطوح تحصیلات شرکت کنندگان برای دوقلوهای دیجیتال و ماکت فیزیکی نشان دادیم ( شکل ۶ ). علاوه بر این، ما رابطه بین بازخورد شرکت‌کنندگان در مورد دو مدل و جمعیت‌شناختی اجتماعی آن‌ها (سن، جنسیت، و پیشینه تحصیلی) را تحلیل کردیم. ضریب همبستگی بین قابلیت استفاده گروه دوقلو دیجیتال و سن شرکت‌کنندگان ۷۳۱/۰- بود ( ۰۵/۰ p <)، که نشان‌دهنده همبستگی منفی است. ضرایب همبستگی بین ارزیابی قابلیت استفاده و جنسیت و سطح تحصیلات ۰٫۰۳۹ و ۰٫۱۱۶ – بود ( p< 0.05)، به ترتیب، و مقادیر مطلق ضرایب همبستگی کمتر از ۰٫۳ بود، به این معنی که تقریبا هیچ همبستگی وجود نداشت. ضرایب همبستگی بین تعامل این گروه با جنسیت، سن و سوابق تحصیلی شرکت‌کنندگان به ترتیب ۱۱۹/۰-، ۳۹۶/۰- و ۰۷۹/۰- ( ۰۵/۰ p <) بود و تنها قدر مطلق سن بیشتر از ۰٫۳، به این معنی که بین تعامل و سن همبستگی منفی متوسطی وجود دارد. تقریباً هیچ ارتباطی بین نمرات شبیه‌سازی صحنه و اثر نمایش این گروه و جنسیت، سن و سوابق تحصیلی شرکت‌کنندگان وجود نداشت، زیرا مقادیر ضریب همبستگی ۰٫۱۹۵-، ۰٫۲۸۴- و ۰٫۰۹۲- بود ( p .< 0.05)، به ترتیب. ضرایب همبستگی بین ارزش ارزیابی قابلیت استفاده گروه مدل فیزیکی و جنسیت، سن و سوابق تحصیلی شرکت‌کنندگان به ترتیب ۲۶۶/۰-، ۳۷۹/۰- و ۳۹۱/۰- ( ۰۵/۰ p <) بود، که به این معنی است که سطح متوسطی وجود دارد. همبستگی منفی بین قابلیت استفاده و سن و سابقه تحصیلی وجود دارد. با توجه به ضرایب همبستگی بین ارزشیابی تعاملی و جنسیت، سن و سابقه تحصیلی شرکت‌کننده که ۰٫۲۲۰، ۰٫۳۰۲ و ۰٫۳۵۵- بود، بین تعامل و سن همبستگی مثبت کمی وجود داشت، اما بین تعامل و سابقه تحصیلی همبستگی منفی کمی وجود داشت. پ< 0.05)، به ترتیب. مقادیر همبستگی بین ارزش‌های ارزیابی شبیه‌سازی سناریو و کیفیت تجسم مدل فیزیکی و جنسیت، سن و سوابق تحصیلی شرکت‌کنندگان به ترتیب ۲۷۴/۰، ۱۷۱/۰ و ۳۱۰/۰- ( ۰۵/۰ p <) بود که نشان‌دهنده منفی ضعیفی است. ارتباط بین پیشینه تحصیلی و متغیر کیفیت شبیه سازی سناریو

۵٫ بحث

پارک شهر پیوند ناگسستنی با زندگی ساکنان آن دارد [ ۷۶ ]. روش سنتی «بالا به پایین» تحت تسلط کارشناسان برای بهینه‌سازی محیط ساخته‌شده شهری روندی دارد که با «پایین به بالا» جایگزین می‌شود [ ۱۰ ، ۳۲ ، ۷۷ ]. رویکردهای مشارکت عمومی علاقه گسترده ای را از چندین رشته به خود جلب کرده است [ ۷۸ , ۷۹ , ۸۰]. در این تحقیق، ما یک کارگاه مشارکتی برای وارد کردن ساکنان به فرآیند طراحی پارک شهری، همراه با سازمان‌های مدیریت پارک، طراحان و مقامات محلی ترتیب دادیم. ما نشان دادیم که چنین کارگاهی نه تنها قادر به شناسایی مسائل و برنامه‌ریزی راه‌حل‌ها است، بلکه راهی برای ایجاد عدالت در محیط ساخته شده با مشارکت افراد با پیشینه‌های مختلف در پروژه است. مشارکت های این مقاله به شرح زیر است.
برای پاسخ به اولین سوال تحقیقاتی ارائه شده در بخش ۱ ، ما یک مدل دیجیتال دوقلو از پارک Nancuiping با استفاده از عکاسی مورب هواپیمای بدون سرنشین ساختیم. مدل به شش لایه (زمین، بدنه آبی، پوشش گیاهی و غیره) برای مدیریت و تجزیه و تحلیل بهتر محیط تقسیم شد. علاوه بر این، ما از این مدل مجازی برای طراحی مشارکتی و تصمیم‌گیری‌های خط‌مشی با افزودن چندین شیء پیشنهادی و هم‌طراحی استفاده کردیم. این داده‌های اضافی تولید کرد که می‌توانست به دوقلو دیجیتال بازخورد داده شود تا مناطق مشکل‌دار پارک را که نیاز به توسعه دارند شناسایی کند. این مطالعه به سیستم دوقلوی دیجیتال پارک شهری کارگاه مشارکتی توجه می کند.
برای پاسخ به سوال دوم تحقیق، مدل دوقلوی دیجیتال و ماکت فیزیکی را با استفاده از سه شاخص قابلیت استفاده ، تعامل ، و شبیه‌سازی سناریو و کیفیت تجسم مقایسه کردیم . در مجموع ۵۹ شرکت کننده با استفاده از پرسشنامه به نمرات خود امتیاز دادند. ما کشف کردیم که مدل دوقلوی دیجیتال از نظر تعامل و شبیه‌سازی صحنه و کیفیت تجسم برتر از مدل فیزیکی است [ ۸۱ ]. در مقابل، مدل فیزیکی دارای مزایایی از نظر سهولت استفاده بود. تقاضا برای مشارکت ساکنان در فرآیندهای مشارکتی عمومی نیازمند ابزارهایی برای تسهیل ارتباط بین افراد مختلف و فرآیندهای محرک مشارکتی برای کارایی است [ ۷۹ ]]. با این حال، در پاسخ به مطالعات موجود، مطالعه ما همچنین نشان می‌دهد که استفاده منفرد از مدل‌های فیزیکی یا کپی‌های دیجیتال تنها اولین گام برای افزایش درک فضایی به دلیل محدودیت‌های ویژگی‌های ابزار (مانند قابلیت استفاده و تعامل) است [ ۱۹ ] ، ۲۰ ، ۴۴]. به عنوان مثال، مدل دوقلوی دیجیتال، جوانان را به فرآیندهای مشارکتی جذب می کند، به ویژه کسانی که با دستگاه ها و فناوری های دیجیتال آشنا هستند. شرکت کنندگان می توانند ایده های خود را در محیط مجازی توسعه دهند و به برنامه ریزان شهری پیشنهاد دهند تا فرآیند طراحی مشترک را به عنوان یک طرح عملی تسهیل کنند. با این حال، چنین فرآیند طراحی مشترک با استفاده از کپی های دیجیتال مانعی برای افراد، مانند شهروندان سالخورده یا کسانی است که با فناوری های دیجیتال آشنا نیستند. مطالعه ما اثربخشی کپی‌های فیزیکی را برای چنین گروه جمعیتی نشان می‌دهد. بنابراین، تحقیق ما به استفاده ترکیبی از ابزارهای مدل‌سازی فیزیکی «سنتی» و رویکردهای دیجیتال «روند» در فرآیندهای مشارکت عمومی منجر می‌شود. ما معتقدیم چنین ترکیبی به نفع عموم مردم خواهد بود.
برای پاسخ به سوال سوم تحقیق، رابطه بین ارزیابی شرکت کنندگان از دو مدل و سن، جنسیت و سطح تحصیلات آنها را به صورت کمی تحلیل کردیم. نتایج آماری نشان می‌دهد که افراد مسن‌تر مقادیر کمتری را برای قابلیت استفاده در گروه دوقلو دیجیتال در مقابل نمرات بالاتری که توسط نسل‌های جوان‌تر داده می‌شود، داده‌اند. مقایسه نشان می دهد که یک مدل دوقلو دیجیتال ممکن است برای جوانان در کارگاه های مشارکتی مناسب تر از یک مدل فیزیکی باشد. چنین “پدیده شکاف دیجیتال” را می توان در زمینه های مختلف دیجیتال و برنامه های کاربردی با تکنولوژی بالا مشاهده کرد [ ۸۲ ، ۸۳]. بنابراین، کاهش آستانه نرم افزارها و برنامه های کاربردی دیجیتال برای نسل قدیم در این پروژه های مشارکت عمومی ضروری است. بنابراین، برای اطمینان از اینکه صدای همه باید شنیده شود [ ۸۴ ]، تحقیق ما راه حلی برای ترکیب مدل دوقلوی دیجیتال و کپی فیزیکی برای یک فرآیند برنامه ریزی مشارکتی بهتر پیشنهاد می کند.
این تحقیق راه را برای افزایش دوقلوهای دیجیتال شهری هموار می کند که داده های ادراک انسان را در محیط شهری ترکیب می کند و یک جفت دو طرفه بین سیستم دیجیتال، محیط فیزیکی و ادراک انسان ایجاد می کند. همانطور که از نتایج تحقیقات ما در بخش ۵ نتیجه گیری شد ، دوقلو دیجیتال به محققان کمک می کند تا با استفاده از مدل های دیجیتالی، محیط فیزیکی را بهتر کنترل کنند تا درک ما از محیط ساخته شده را بهبود بخشند [ ۲۴ ]. دوقلو دیجیتال به طور فزاینده ای به عنوان ابزاری برای نظارت، تجزیه و تحلیل و شبیه سازی محیط شهری مورد استفاده قرار می گیرد [ ۲۱ ، ۸۵ ]. به طور خاص، دوقلو دیجیتال دارای نکات برجسته زیر است:
  • همکاری : دوقلو دیجیتال می تواند یک پلتفرم مشارکتی باشد که ساکنان را با طراحان شهری در یک کارگاه مشارکتی پیوند می دهد. این به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا با تمام اشیاء موجود در موضوعات دوقلو و برچسب دیجیتال تعامل داشته باشند و نظرات خود را در مورد طرح های طراحی شهری برای حمایت از تصمیم گیری طراحان شهری ارائه دهند.
  • ارزیابی محیط ساخته شده با دقت بالا : اطلاعات فضایی و بافتی محیط ساخته شده را در سطوح مختلف مانند گیاهان، بدنه های آبی و جاده ها و میدان ها سازماندهی می کند، بنابراین از مدیریت دقیق منظر و ارزیابی محیط ساخته شده پشتیبانی می کند.
  • مقایسه‌های راه‌حل‌محور : اگرچه استفاده از مدل‌های دوقلوی دیجیتال برای عموم مردم به شیوه‌ای ساده چالش‌برانگیز است، اما از دیدگاه طراح شهری، مدل‌ها فرصتی برای مقایسه راه‌حل‌محور طرح‌های مختلف برای یافتن مناسب‌ترین طرح‌ها فراهم می‌کنند. برای برنامه ریزی فضای شهری بخش نتایج مشارکت طیفی از شبیه‌سازی‌ها را نشان می‌دهد که می‌توانند با استفاده از یک دوقلو دیجیتالی از محیط ساخته‌شده شهری انجام شوند، که منجر به بهبود دقت و تعامل برنامه‌ریزی و طراحی می‌شود.
این مطالعه با چالش ها و محدودیت هایی مواجه است. اول، اگرچه ما چندین موقعیت تبلیغاتی را در جوامع نزدیک ایجاد کردیم تا ساکنانی را که پارک را می‌شناختند برای شرکت در کارگاه ما جذب کنیم، ممکن است تعداد نهایی شرکت‌کنندگان به اندازه کافی بزرگ در نظر گرفته نشود. با این حال، شایان ذکر است که این یک چالش رایج برای بسیاری از مطالعات مرتبط دیگر است [ ۱۹ ، ۴۴]، اگرچه تعداد شرکت کنندگانی را که در این تحقیق داشتیم برای برگزاری کارگاه و ارائه اهمیت پژوهش کافی در نظر گرفتیم. در همکاری آینده ما با Nancuiping Park و مطالعات بر روی سایر فضاهای باز عمومی، باید استراتژی های تبلیغاتی بهتری را برای جذب مشارکت کنندگان بیشتر در نظر بگیریم. ثانیاً، در آزمایش فعلی ما، هر فرد فقط به یک گروه مدل ملحق شد، که ممکن است قادر به ارائه یک دامنه کامل از ادراک محیطی نباشد. در آینده، ما قصد داریم شرکت کنندگان را به استفاده از هر دو مدل (مدل دیجیتال و ماکت فیزیکی) تشویق کنیم. ما انتظار داریم که چنین فرآیندی به شرکت کنندگان اجازه دهد تا مزایا و محدودیت های هر مدل را بطور منصفانه مقایسه کنند. سوم، در این مطالعه، ما اشیاء مختلف را در مدل صحنه واقعی سه بعدی به صورت دستی طبق اطلاعات معنایی در مدل ساخته شده توسط عکاسی مورب پهپاد طبقه بندی کردیم که دقت پلت فرم دوقلو دیجیتال را تضمین می کرد. با این حال، این نیز نسبتا وقت گیر و پر زحمت است. در تحقیقات آینده، ما قصد داریم از یک الگوریتم یادگیری عمیق برای شناسایی خودکار اطلاعات معنایی در این منبع داده و طبقه‌بندی اشیا برای بهبود روش موجود طبقه‌بندی دستی اشیا استفاده کنیم.۸۶ ].

۶٫ نتیجه گیری

طراحی مشارکتی نقشی حیاتی در شیوه های نوسازی و بهینه سازی محیط ساخته شده ایفا می کند. با پیشرفت مستمر شهرنشینی و بهبود آگاهی دموکراتیک در چین، شیوه های مشارکتی ممکن است به اولین گزینه برای بهینه سازی فضاهای عمومی در اکثر شهرها تبدیل شود. بیشتر تحقیقات مشارکت در محیط ساخته شده بر روی کپی های فیزیکی یا نقشه های دوبعدی به عنوان راهی برای برقراری ارتباط با شرکت کنندگان متمرکز است. با این حال، هیچ تحقیقی برای مقایسه قابلیت‌های شبیه‌سازی محیطی کپی‌های فیزیکی و مدل دوقلوی دیجیتال [ ۱۹ ] وجود ندارد.]. به عنوان یک مطالعه موردی، مطالعه ما از یک پارک شهری در تیانجین، چین برای نمایش استراتژی بهینه‌سازی چشم‌انداز مشارکتی خود استفاده کرد. ما کپی فیزیکی و دوقلوی دیجیتال سه بعدی را برای یک فرآیند طراحی مشترک با هم جفت کردیم. ما یک کارگاه مشارکت عمومی را تشکیل دادیم و ساکنان اطراف، دولت محلی، دانشجویان دانشگاه، مسئولان پارک و دیگران را تشویق کردیم که به آن بپیوندند. از طریق این کارگاه، ما چندین موضوع را کشف کردیم که قبلاً در پارک وجود داشت، از جمله شرایط نامناسب برای امکانات عمومی (مثلاً ، صندلی های فرسوده بدون پشتی)، فقدان مناطق برای تعامل والدین و کودک و پارک دوچرخه، و جلوه های بصری ضعیف مجسمه های منظره، که برای بهبود محیط پارک اهمیت زیادی دارند. مسائلی که در کارگاه یافتیم معمولاً در مناطق شهری با ویژگی‌های مشابه وجود دارد (به عنوان مثال،۸۷ ، ۸۸ ]. بنابراین، ما معتقدیم این مطالعه می تواند در سایر فضاهای باز شهری نیز کاربرد داشته باشد و از دیگر پروژه های بهینه سازی محیط ساخته شده بهره مند شود.
با مقایسه ماکت فیزیکی و مدل دوقلوی دیجیتال، تفاوت آنها را از طریق پرسشنامه از سه جنبه: قابلیت استفاده ، تعامل ، و شبیه سازی سناریو و کیفیت تجسم کشف کردیم.. علاوه بر این، ما رابطه بین ارزیابی‌های شرکت‌کنندگان از این دو مدل و سن، جنسیت، و سطح تحصیلات آنها را به‌طور کمی تحلیل کردیم. ما به این نتیجه رسیدیم که سن مانعی برای ترویج دوقلوهای دیجیتال به شرکت‌کنندگان مسن‌تر است. در همین حال، ویژگی‌های بسیار تعاملی و قابلیت تجسم با وضوح بالا برای شرکت‌کنندگان جوان‌تر و تحصیل‌کرده جذاب‌تر است. در نتیجه، می‌توان مشاهده کرد که یک روش واحد دارای محدودیت‌هایی است. در مقایسه با ماکت فیزیکی، مدل دوقلو دیجیتال، برای مثال، دارای مزایایی در مدل‌سازی سناریو است، اما آستانه استفاده بالایی دارد که ممکن است برای افراد مسن یا کسانی که آشنایی کمتری با محصولات دیجیتال دارند، مطلوب نباشد. بنابراین، ما معتقدیم که یک طراحی مبتنی بر مشارکت بهتر می تواند از روش های ترکیبی بهره مند شود.
از نقطه نظر مشارکت عمومی، انتشار دوقلوهای دیجیتالی تعاملی و قابل استفاده می تواند اشکال جدیدی از همکاری بین برنامه ریزان شهری، ساکنان، مقامات و غیره را فراهم کند و راه را برای ابزارهای جدید بازاندیشی در فضاهای عمومی هموار کند. مقاله ما بر چگونگی ساخت یک مدل دیجیتال دوقلوی پارک‌های شهری متمرکز شد و این مدل را به عنوان روشی برای تصمیم‌گیری فضایی شهری در کارگاه‌های طراحی مشارکتی به کار برد. دوقلو دیجیتال ما همچنین می تواند برای طیف وسیعی از تصمیمات طراحی و برنامه ریزی دیگر استفاده شود. همچنین امکان شبیه‌سازی‌های دیگری را که به داده‌های سه بعدی نیاز دارند، مانند تجزیه و تحلیل سایه‌بان در محیط ساخته شده، می‌دهد. مقامات می توانند به طور همزمان برنامه های آینده خود را با مردم به اشتراک بگذارند و به افراد این امکان را می دهند که مفاهیم طراحی جدید را مشاهده و حتی بررسی کنند و اثرات این طرح ها را ارزیابی کنند. مانند اصلاح آفتابگیر در مناطق شهری. سپس این می تواند خط مشی مناطقی از فضایی را که در آن صندلی ها و سایر امکانات قرار می گیرد، اطلاع دهد. در کارهای آینده، ما همچنین قصد داریم از تکنیک‌های دوقلو دیجیتالی پیشرفته در محیط‌های دیگر (هم محیط ساخته شده و هم تنظیمات طبیعی) استفاده کنیم تا توانایی مدیریت و درک خود از دنیای فیزیکی را بهبود ببخشیم. در عین حال، این تحقیق ممکن است علاقه محققان را برای یادگیری بیشتر در مورد برنامه های کاربردی دوقلو دیجیتال و تشویق مشارکت عمومی در بهبودهای مختلف محیط ساخته شده برانگیزد. ما همچنین قصد داریم از تکنیک‌های دوقلو دیجیتال پیشرفته در محیط‌های دیگر (هم محیط ساخته شده و هم تنظیمات طبیعی) برای بهبود توانایی مدیریت و درک دنیای فیزیکی خود استفاده کنیم. در عین حال، این تحقیق ممکن است علاقه محققان را برای یادگیری بیشتر در مورد برنامه های کاربردی دوقلو دیجیتال و تشویق مشارکت عمومی در بهبودهای مختلف محیط ساخته شده برانگیزد. ما همچنین قصد داریم از تکنیک‌های دوقلو دیجیتال پیشرفته در محیط‌های دیگر (هم محیط ساخته شده و هم تنظیمات طبیعی) برای بهبود توانایی مدیریت و درک دنیای فیزیکی خود استفاده کنیم. در عین حال، این تحقیق ممکن است علاقه محققان را برای یادگیری بیشتر در مورد برنامه های کاربردی دوقلو دیجیتال و تشویق مشارکت عمومی در بهبودهای مختلف محیط ساخته شده برانگیزد.

منابع

  1. هالکوس، جی. لئونتی، ا. ساردیانو، ای. فعالیت‌ها، انگیزه‌ها و رضایت بازدیدکنندگان پارک‌های شهری: تحلیل مدل‌سازی معادلات ساختاری. اقتصاد مقعدی سیاست ۲۰۲۱ ، ۷۰ ، ۵۰۲-۵۱۳٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  2. هوآی، اس. Van de Voorde, T. کدام ویژگی های محیطی به برداشت های مثبت و منفی از پارک های شهری کمک می کند؟ مقایسه بین فرهنگی با استفاده از بررسی های آنلاین و روش های پردازش زبان طبیعی. Landsc. طرح شهری. ۲۰۲۲ , ۲۱۸ , ۱۰۴۳۰۷٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  3. کابیش، ن. کریمر، آر. ماستالرز، او. همرلینگ، جی. پوفل، سی. Haase، D. تاثیر گرمای تابستان بر بازدید از پارک شهری، درک سلامت و قدردانی از خدمات اکوسیستم. شهری برای. سبز شهری. ۲۰۲۱ ، ۶۰ ، ۱۲۷۰۵۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  4. پنگ، جی. دان، ی. کیائو، آر. لیو، ی. دونگ، جی. Wu, J. چگونه می توان اثر خنک کننده پارک های شهری را کمیت کرد؟ پیوند دادن دیدگاه های حداکثر و انباشت. سنسور از راه دور محیط. ۲۰۲۱ ، ۲۵۲ ، ۱۱۲۱۳۵٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  5. منتیما، ای. جوکینن، ام. جوتینن، آ. لانکیا، تی. لوهی، ص. ارائه خدمات اکولوژیکی، فرهنگی و تجاری در یک پارک شهری: کاربرد رفتار اقتضایی هزینه سفر در فنلاند. Landsc. طرح شهری. ۲۰۲۱ ، ۲۰۹ ، ۱۰۴۰۴۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  6. سیلوا، LT; فونسکا، اف. پیرس، م. مندز، بی ساوس: ابزاری برای حفظ مناطق سبز شهری از آلودگی هوا. شهری برای. سبز شهری. ۲۰۱۹ ، ۴۶ ، ۱۲۶۴۴۰٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  7. هان، دی. ژانگ، سی. وانگ، سی. او، جی. سان، ز. ژائو، دی. بیان، س. هان، دبلیو. یین، ال. سان، آر. و همکاران تفاوت در پاسخ تنوع پروانه ها و ترکیب گونه ها در پارک های شهری به پوشش زمین و متغیرهای زیستگاه محلی Forests ۲۰۲۱ , ۱۲ , ۱۴۰٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  8. وانگ، پی. ژو، بی. هان، ال. Mei, R. انگیزه و عوامل موثر بر بازدید از پارک های کوچک شهری در شانگهای، چین. شهری برای. سبز شهری. ۲۰۲۱ ، ۶۰ ، ۱۲۷۰۸۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  9. LeBrasseur, R. Cultural Greenspaces: Synthesizing Knowledge and Experience در جوامع آفریقایی-کانادایی نوا اسکوشیا از طریق تحقیقات مشارکتی و SoftGIS. Soc. علمی ۲۰۲۲ ، ۱۱ ، ۲۸۱٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  10. یانگ، جی. یانگ، ال. ما، اچ. استراتژی مشارکت جامعه برای بازآفرینی شهری پایدار در Xiamen، چین. Land ۲۰۲۲ , ۱۱ , ۶۰۰٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  11. Główczyński، M. به سمت محتوای تولید شده توسط کاربر به عنوان مکانیزم ساخت مکان دیجیتال – ابعاد تجربه مکان در رسانه های فضایی. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۲ ، ۱۱ ، ۲۶۱٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  12. اسپلر، جی. Ravenscroft، N. تسهیل و ارزیابی مشارکت عمومی در مدیریت پارک های شهری. محیط محلی ۲۰۰۵ ، ۱۰ ، ۴۱-۵۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  13. Geekiyanage، D.; فرناندو، تی. Keraminiyage، K. نقشه برداری روش های مشارکتی در فرآیند توسعه شهری: یک بررسی سیستماتیک و تجزیه و تحلیل شواهد مبتنی بر مورد. پایداری ۲۰۲۱ ، ۱۳ ، ۸۹۹۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  14. مک اوی، اس. ون دو ون، FH; کور، مگاوات؛ ابزارهای پشتیبانی Slinger، JH Planning و اثرات آنها در کارگاه های سازگاری شهری مشارکتی. جی. محیط زیست. مدیریت ۲۰۱۸ ، ۲۰۷ ، ۳۱۹-۳۳۳٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  15. کارگاه های سناریو خیابان، ص: رویکردی مشارکتی برای زندگی شهری پایدار؟ آتی ۱۹۹۷ ، ۲۹ ، ۱۳۹-۱۵۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  16. چن، اف. چن، ی. متابولیسم شهری و رشد خود به خودی معماری: یک استراتژی پایدار با مشارکت مشارکتی توسط سهامداران متعدد. Buildings ۲۰۲۲ , ۱۲ , ۳۵۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  17. دی سیکیرا، جی. ملاج، س. حمدانی، م. دیجیتالی‌سازی، مشارکت و تعامل: به سوی ابزارهای فراگیرتر در طراحی شهری – مروری بر ادبیات. Sustainability ۲۰۲۲ , ۱۴ , ۴۵۱۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  18. Pánek, J. نقشه های احساسی: جمع سپاری مشارکتی ادراک شهروندان از محیط شهری خود. کارتوگر. چشم انداز ۲۰۱۸ ، ۹۱ ، ۱۷-۲۹٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  19. پوستر، پ. گرگ، AE; Schiewe, J. یکپارچه سازی ابزارهای تجسم و تعامل برای تقویت همکاری در تنظیمات مختلف مشارکت عمومی. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۲ ، ۱۱ ، ۱۵۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  20. شروتر، جی. Hürzeler, C. دوقلو دیجیتال شهر زوریخ برای برنامه ریزی شهری. PFG–J. فتوگرام سنسور از راه دور Geoinf. علمی ۲۰۲۰ ، ۸۸ ، ۹۹-۱۱۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  21. اسکالاس، آ. Cabiddu، D. مورتارا، م. Spagnuolo، M. پتانسیل لایه هندسی در دوقلوهای دیجیتال شهری. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۲ ، ۱۱ ، ۳۴۳٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  22. تزاچور، ا. صبری، س. ریچاردز، CE; رجبی فرد، ع. Acuto، M. پتانسیل و محدودیت های دوقلوهای دیجیتال برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار. نات. حفظ کنید. ۲۰۲۲ ، ۱-۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  23. Redelinghuys، A.; باسون، ق. کروگر، ک. معماری شش لایه برای دوقلو دیجیتال: اجرای مطالعه موردی تولید. جی. اینتل. Manuf. ۲۰۲۰ ، ۳۱ ، ۱۳۸۳-۱۴۰۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  24. سفید، جی. زینک، ا. کدکا، ال. Clarke، S. یک شهر هوشمند دیجیتال دوقلو برای بازخورد شهروندان. Cities ۲۰۲۱ , ۱۱۰ , ۱۰۳۰۶۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  25. شحات، ا. هیون، سی تی. یوم، سی. پتانسیل های دوقلوی دیجیتالی شهر: دستور کار بررسی و تحقیق. Sustainability ۲۰۲۱ , ۱۳ , ۳۳۸۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  26. کیکوچی، ن. فوکودا، تی. Yabuki، N. تجسم منظره با ادغام واقعیت افزوده و هواپیماهای بدون سرنشین با کنترل انسداد برای پیوند دنیای واقعی و مجازی – به سوی تحقق دوقلوی دیجیتالی شهر. در مجموعه مقالات سی و نهمین کنفرانس eCAADe، نووی ساد، صربستان، ۸ تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۱؛ صص ۵۲۱-۵۲۸٫ [ Google Scholar ]
  27. هام، ی. کیم، جی. سنجش مشارکتی و شهر دوقلوی دیجیتال: به‌روزرسانی مدل‌های شهر مجازی برای افزایش تصمیم‌گیری مبتنی بر ریسک. جی. مناگ. مهندس ۲۰۲۰ , ۳۶ , ۰۴۰۲۰۰۰۵٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  28. نوچتا، تی. پارلیکاد، ع. مدرسه، ج. بادستوبر، ن. Wahby, N. The Local Governance of Digital Digital – Implications for the City-Scale Digital Twin ; دانشگاه کمبریج: کمبریج، MA، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۱۹٫ [ Google Scholar ]
  29. Charitonidou، M. دوقلوهای دیجیتال در مقیاس شهری در جامعه مبتنی بر داده: جهانی گرایی دیجیتالی چالش برانگیز در تصمیم گیری برنامه ریزی شهری. بین المللی جی آرچیت. محاسبه کنید. ۲۰۲۲ ، ۲۰ ، ۱۴۷۸۰۷۷۱۲۱۱۰۷۰۰۰۵٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  30. موخوپادهایای، ع. ردی، GR; سالوجا، KS; قوش، س. پنیا-ریوس، آ. گوپال، جی. Biswas، P. دوقلوهای دیجیتالی مبتنی بر واقعیت مجازی فضاهای اداری با ویژگی اندازه گیری فاصله اجتماعی. واقعی مجازی. هوشمند هاردو. ۲۰۲۲ ، ۴ ، ۵۵-۷۵٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  31. تیلور، N. نظریه برنامه ریزی شهری از سال ۱۹۴۵ ; Sage: Thousand Oaks، CA، USA، ۱۹۹۸٫ [ Google Scholar ]
  32. لی، ایکس. ژانگ، اف. هوی، ECm؛ لانگ، دبلیو. کارگاه مشارکتی و مشارکت جامعه: رویکردی جدید برای بازسازی شهری در چین. Cities ۲۰۲۰ , ۱۰۲ , ۱۰۲۷۴۳٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  33. گرولکس، ام. لمیو، سی. فریمن، اس. کامرون، جی. رایت، پی. Healy, T. برنامه ریزی مشارکتی برای آینده با طبیعت در دسترس. محیط محلی ۲۰۲۱ ، ۲۶ ، ۸۰۸-۸۲۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  34. انسرینک، بی. کوپنجان، جی. مشارکت عمومی در چین: شهرنشینی و حکومت پایدار. مدیریت محیط زیست کیفیت ۲۰۰۷ ، ۱۸ ، ۴۵۹-۴۷۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  35. لی، ی. چنگ، اچ. Beeton، RJ; سیگلر، تی. هالوگ، الف. پایداری از دیدگاه فرهنگی چینی: پیامدهای توسعه هماهنگ در مدیریت زیست محیطی. محیط زیست توسعه دهنده حفظ کنید. ۲۰۱۶ ، ۱۸ ، ۶۷۹-۶۹۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  36. سمرارو، تی. زاکارلی، ن. لارا، ا. سرگی کوسینلی، اف. آرتانو، آر. رویکرد مشارکتی از پایین به بالا و از بالا به پایین برای برنامه ریزی و طراحی توسعه شهری محلی: شواهدی از یک مرکز دانشگاه شهری. Land ۲۰۲۰ , ۹ , ۹۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  37. سیم، تی. دومینلی، ال. Lau, J. مسیری برای شروع کاهش خطر بلایا مبتنی بر جامعه از پایین به بالا در یک سیستم بالا به پایین: مورد چین . WIT Press: ساوتهمپتون، بریتانیا، ۲۰۱۷٫ [ Google Scholar ]
  38. ال اسمار، جی پی؛ Ebohon، JO; تاکی، الف. رویکرد از پایین به بالا به توسعه شهری پایدار در لبنان: مورد ذوق مصبه. حفظ کنید. جامعه شهرها ۲۰۱۲ ، ۲ ، ۳۷-۴۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  39. پتیت، سی. نلسون، ا. کارترایت، دبلیو. استفاده از ابزارهای تجسم جغرافیایی آنلاین برای بهبود تصمیم گیری در مورد استفاده از زمین با رویکرد مشارکتی جامعه از پایین به بالا. در پیشرفت های اخیر در طراحی و سیستم های پشتیبانی تصمیم در معماری و شهرسازی ; Springer: برلین/هایدلبرگ، آلمان، ۲۰۰۴; صص ۵۳-۶۸٫ [ Google Scholar ]
  40. پوگاچار، ک. ژیژک، الف. هکاتون شهری – رویکرد مبتنی بر اطلاعات جایگزین و مشارکتی در توسعه شهری. Procedia Eng. ۲۰۱۶ ، ۱۶۱ ، ۱۹۷۱-۱۹۷۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  41. لی، ی. Beeton، RJ; سیگلر، تی. هالوگ، الف. افزایش ظرفیت تطبیقی ​​برای پایداری شهری: رویکردی از پایین به بالا برای درک سیستم اجتماعی شهری در چین. جی. محیط زیست. مدیریت ۲۰۱۹ ، ۲۳۵ ، ۵۱–۶۱٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  42. اورتیز اسکالانته، اس. Gutiérrez Valdivia، B. برنامه ریزی از پایین: استفاده از روش های مشارکتی فمینیستی برای افزایش مشارکت زنان در برنامه ریزی شهری. جنس. توسعه دهنده ۲۰۱۵ ، ۲۳ ، ۱۱۳-۱۲۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  43. لارنس، دی. کریستودولو، ن. ویش، جی. طراحی تحقیقات بهتر در مزرعه در استرالیا با استفاده از فرآیند کارگاه مشارکتی. برش مزرعه. Res. ۲۰۰۷ ، ۱۰۴ ، ۱۵۷-۱۶۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  44. سالتر، جی دی. کمبل، سی. جورنی، م. شپرد، اس آر کارگاه دیجیتال: بررسی استفاده از ابزارهای تجسم تعاملی و همهجانبه در برنامه ریزی مشارکتی. جی. محیط زیست. مدیریت ۲۰۰۹ ، ۹۰ ، ۲۰۹۰-۲۱۰۱٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  45. نیکولجیانی، ا. بتا، ا. گرتر، الف. مشارکت روش‌های ترسیم مفهومی برای افزایش آگاهی در ارتباط با منظر: تحلیل اجتماعی-محیطی در زمینه منطقه‌ای ترنتینو (ایتالیا). پایداری ۲۰۲۲ ، ۱۴ ، ۷۹۷۵٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  46. اکبر، ع. فلاک، جی. مارتینز، جی. ون مارسوین، MF نقش نقشه‌های روستای مشارکتی در تقویت تمرین مشارکت عمومی. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۱ ، ۱۰ ، ۵۱۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  47. کنی، دی سی؛ کاستیا-رو، جی. هیچ ذینفعی جزیره نیست: موانع انسانی و توانمندسازها در مدلسازی محیطی مشارکتی. Land ۲۰۲۲ , ۱۱ , ۳۴۰٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  48. نوینشواندر، ن. هایک، UW; Grêt-Regamey، A. ادغام یک نوع شناسی فضای سبز شهری در تجسم سه بعدی رویه ای برای برنامه ریزی مشترک. محاسبه کنید. محیط زیست سیستم شهری ۲۰۱۴ ، ۴۸ ، ۹۹-۱۱۰٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  49. ال سادیک، ا. دوقلوهای دیجیتال: همگرایی فناوری های چند رسانه ای. IEEE Multimed. ۲۰۱۸ ، ۲۵ ، ۸۷-۹۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  50. گلسگن، ای. استارگل، دی. الگوی دوقلو دیجیتال برای وسایل نقلیه آینده ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده. در مجموعه مقالات پنجاه و سومین کنفرانس سازه‌های AIAA/ASME/ASCE/AHS/ASC، دینامیک سازه و مصالح، بیستمین کنفرانس سازه‌های تطبیقی ​​AIAA/ASME/AHS، چهاردهمین کنفرانس AIAA، هونولولو، HI، ایالات متحده آمریکا، ۲۳-۲۶ آوریل پ. ۱۸۱۸٫ [ Google Scholar ]
  51. تائو، اف. چنگ، جی. Qi، Q. ژانگ، ام. ژانگ، اچ. Sui، F. طراحی، ساخت و خدمات محصول دوگانه دیجیتال با داده های بزرگ. بین المللی J. Adv. Manuf. تکنولوژی ۲۰۱۸ ، ۹۴ ، ۳۵۶۳-۳۵۷۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  52. محمدی، ن. تیلور، جی. کشف دانش در دوقلوهای دیجیتال شهر هوشمند. در مجموعه مقالات پنجاه و سومین کنفرانس بین‌المللی هاوایی در علوم سیستم، مائوئی، HI، ایالات متحده آمریکا، ۷ تا ۱۰ ژانویه ۲۰۲۰٫ [ Google Scholar ]
  53. لو، دبلیو. هو، تی. ژانگ، سی. Wei, Y. دیجیتال دوقلو برای ماشین ابزار CNC: مدل سازی و استفاده از استراتژی. J. محیط. هوشمند اومانیز. محاسبه کنید. ۲۰۱۹ ، ۱۰ ، ۱۱۲۹–۱۱۴۰٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  54. هاوارد، وی. جین، بی. لاکومبلز، ام. Baudry, D. دیجیتال دوقلو و واقعیت مجازی: یک محیط شبیه سازی مشترک برای طراحی و ارزیابی ایستگاه های کاری صنعتی. تولید Manuf. Res. ۲۰۱۹ ، ۷ ، ۴۷۲-۴۸۹٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  55. کوتس، وی. اتو، تی. بوندارنکو، ی. Yu, F. Digital Twin: محیط واقعیت مجازی مشترک برای کاربردهای صنعتی چند منظوره. در مجموعه مقالات کنگره و نمایشگاه بین المللی مهندسی مکانیک ASME. انجمن مهندسین مکانیک آمریکا، مجازی، ۱۶ تا ۱۹ نوامبر ۲۰۲۰؛ جلد ۸۴۴۹۲، ص. V02BT02A010. [ Google Scholar ]
  56. سینگ، ام. فوئن مایور، ای. Hinchy، EP; کیائو، ی. موری، ن. دیوین، دی. دوقلو دیجیتال: منشأ آینده. Appl. سیستم نوآوری. ۲۰۲۱ ، ۴ ، ۳۶٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  57. دمبسکی، اف. وسنر، یو. لتزگوس، ام. رودات، م. یامو، سی. دوقلوهای دیجیتال شهری برای شهرهای هوشمند و شهروندان: مطالعه موردی هرنبرگ، آلمان. پایداری ۲۰۲۰ ، ۱۲ ، ۲۳۰۷٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  58. روهوماکی، تی. ایراکسینن، ای. هووسکا، پ. کسانیمی، او. مارتیککا، م. Suomisto، J. پلت فرم شهر هوشمند دوقلو دیجیتال را قادر می سازد. در مجموعه مقالات کنفرانس بین المللی ۲۰۱۸ سیستم های هوشمند (IS)، وروتسواف، لهستان، ۱۷ تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸؛ صص ۱۵۵-۱۶۱٫ [ Google Scholar ]
  59. دنگ، تی. ژانگ، ک. شن، ZJM بررسی سیستماتیک یک شهر دوقلو دیجیتال: الگویی جدید از حکمرانی شهری به سمت شهرهای هوشمند. جی. مناگ. علمی مهندس ۲۰۲۱ ، ۶ ، ۱۲۵-۱۳۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  60. شیروژان، س. تان، دبلیو. سپاسگزار، SM Digital Twin و CyberGIS برای بهبود اتصال و اندازه گیری تأثیر برنامه ریزی ساخت و ساز زیرساخت در شهرهای هوشمند. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۰ ، ۹ ، ۲۴۰٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  61. لوین، NM; اسپنسر جونیور، BF ارزیابی ساختمان پس از زلزله با استفاده از پهپاد: یک چارچوب دیجیتال دوقلوی مبتنی بر BIM. Sensors ۲۰۲۲ , ۲۲ , ۸۷۳٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
  62. لیم، SH; چوی، KM; Cho, GS مطالعه ای بر روی ساختمان مدل سه بعدی دوقلو دیجیتال شهری مبتنی بر هواپیماهای بدون سرنشین. J. Cadastre Land InformatiX ۲۰۲۰ ، ۵۰ ، ۱۶۳-۱۸۰٫ [ Google Scholar ]
  63. محمدی، م. رشیدی، م. موسوی، و. کرمی، ع. یو، ی. Samali, B. مطالعه موردی در مورد مقایسه دقت دوقلوهای دیجیتالی توسعه یافته برای یک پل میراث از طریق فتوگرامتری پهپاد و اسکن لیزری زمینی. در مجموعه مقالات دهمین کنفرانس بین المللی نظارت بر سلامت ساختاری زیرساخت های هوشمند، توکیو، ژاپن، ۳۰ ژوئن تا ۲ ژوئیه ۲۰۲۱؛ جلد ۱۰٫ [ Google Scholar ]
  64. میهوکویچ، وی. زالوویچ، ال. Zalović, V. ایجاد پایگاه داده فضایی هزینه های شهری با استفاده از فناوری دوقلو دیجیتال. در مجموعه مقالات چهل و سومین کنوانسیون بین المللی اطلاعات، ارتباطات و فناوری الکترونیک ۲۰۲۰ (MIPRO)، اپاتییا، کرواسی، ۲۸ سپتامبر تا ۲ اکتبر ۲۰۲۰؛ ص ۴۳۷-۴۴۱٫ [ Google Scholar ]
  65. محمدی، م. رشیدی، م. موسوی، و. کرمی، ع. یو، ی. سمالی، ب. ارزیابی کیفیت دوقلوهای دیجیتال تولید شده بر اساس فتوگرامتری پهپاد و TLS: مطالعه موردی پل. Remote Sens. ۲۰۲۱ , ۱۳ , ۳۴۹۹٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  66. اسکوندراس، ا. کاراچالیو، ای. توانتزیس، آی. توکاس، ن. والاری، ای. اسکالیدی، آی. بووه، GA; Stylianidis، E. نقشه برداری پهپاد و مدل سازی سه بعدی به عنوان ابزاری برای ارتقاء و مدیریت فضای شهری. Drones ۲۰۲۲ , ۶ , ۱۱۵٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  67. لای، اف. بوش، آ. یانگ، ایکس. مریک، دی. فرصت ها و چالش های سیستم های هواپیمای بدون سرنشین برای کاربردهای شهری. در سنجش از دور شهری: پایش، سنتز و مدل‌سازی در محیط شهری . John Wiley & Sons Ltd.: Hoboken, NJ, USA, 2021; صص ۴۷-۶۹٫ [ Google Scholar ]
  68. وو، بی. زی، ال. متعجب.؛ زو، س. Yau, E. ادغام تصاویر مورب هوایی و تصاویر زمینی برای مدلسازی سه بعدی بهینه در مناطق شهری. ISPRS J. Photogramm. Remote Sens. ۲۰۱۸ , ۱۳۹ , ۱۱۹–۱۳۲٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  69. ژانگ، ی. مینا، ع. لین، ایکس. ژانگ، ک. Xu, Z. دیجیتال دوقلو در طراحی محاسباتی و ساخت روباتیک معماری چوبی. Adv. مدنی مهندس ۲۰۲۱ , ۲۰۲۱ . [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  70. حدیاتنا، دبلیو. Harapan, A. استفاده از نرم افزار انیمیشن سه بعدی در تجسم آثار معماری. در سری کنفرانس های IOP: علم و مهندسی مواد ; انتشارات IOP: بریستول، انگلستان، ۲۰۲۰؛ جلد ۸۷۹، ص. ۰۱۲۱۴۷٫ [ Google Scholar ]
  71. Saßmannshausen، SM; رادکه، جی. بون، ن. حسین، ح. راندال، دی. Pipek، V. طراحی شهروند محور در برنامه ریزی شهری: چگونه می توان از واقعیت افزوده در فرآیندهای مشارکت شهروندان استفاده کرد. در مجموعه مقالات کنفرانس طراحی سیستم های تعاملی ۲۰۲۱، مجازی، ۲۸ ژوئن تا ۲ ژوئیه ۲۰۲۱؛ ص ۲۵۰-۲۶۵٫ [ Google Scholar ]
  72. کریشنامورتی، اس. فضاهای بازیابی: طراحی شهری فراگیر کودک. Cities Health ۲۰۱۹ ، ۳ ، ۸۶–۹۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  73. کارول، پی. ویتن، ک. آسیاسیگا، ال. مشارکت کودکان Lin, EY به عنوان محققان و مشاوران شهری در Aotearoa/نیوزیلند: آیا می تواند مشارکت موثر کودکان را در برنامه ریزی شهری افزایش دهد؟ کودک. Soc. ۲۰۱۹ ، ۳۳ ، ۴۱۴-۴۲۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  74. آتاول، او. کریشنامورتی، اس. ون وسمائل، ص. مشارکت کودکان در برنامه ریزی و طراحی شهری: یک بررسی سیستماتیک. کودک. محیط جوانان ۲۰۱۹ ، ۲۹ ، ۲۷–۴۷٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  75. اسمیت، اف. صدای کودکان و ساخت فضاهای کودکان: نمونه ای از مراکز مراقبت از بازی در بریتانیا. کودک. محیط زیست ۱۹۹۵ ، ۱۲ ، ۳۸۹-۳۹۶٫ [ Google Scholar ]
  76. لیو، کیو. زو، ز. ژو، ز. هوانگ، اس. ژانگ، سی. شن، ایکس. ون دن بوش، CCK; هوانگ، Q. Lan, S. روابط بین رتبه بندی ساکنان از دلبستگی به مکان و پتانسیل ترمیمی تنظیمات پارک طبیعی و شهری. شهری برای. سبز شهری. ۲۰۲۱ ، ۶۲ ، ۱۲۷۱۸۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  77. لی، جی. کریشنامورتی، اس. رادرز، AP; van Wesmael, P. اطلاع رسانی یا مشاوره؟ بررسی مشارکت جامعه در مدیریت میراث شهری در چین Habitat Int. ۲۰۲۰ , ۱۰۵ , ۱۰۲۲۶۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  78. راکوتوماهازو، سی. رازانولیسوآ، جی. Ranivoarivelo، NL; تودیناهاری، GGB; رانایوسون، ای. Remanevy، ME; Ravaoarinorotsihoarana، LA; لاویترا، تی. تصورات جامعه از پرداخت برای پروژه خدمات اکوسیستمی در جنوب غربی ماداگاسکار: یک مطالعه مقدماتی. Land ۲۰۲۱ , ۱۰ , ۵۹۷٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  79. قفل، O.; پتیت، سی. توسعه تکنیک‌های تحلیل مشارکتی برای اطلاع از اولویت‌بندی زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۲ ، ۱۱ ، ۷۸٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  80. Hettiarachchi، CJ; پریانکارا، پ. موریموتو، تی. مورایاما، Y. رویکرد مبتنی بر GIS مشارکتی برای تعیین مرزهای روستا و کاربرد آنها: مطالعه موردی مرز شرقی پارک ملی Wilpattu، سریلانکا. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۱ ، ۱۱ ، ۱۷٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  81. رزژوسکی، م. Orylski، M. قابلیت استفاده از تجسم های WebXR در برنامه ریزی شهری. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۱ ، ۱۰ ، ۷۲۱٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  82. لونگوریا، IAI؛ بوستامانت بلو، آر. رامیرز-مونتویا، ام اس؛ مولینا، الف. نقشه‌برداری سیستماتیک شکاف دیجیتال و جنسیت، سن، قومیت یا ناتوانی. پایداری ۲۰۲۲ ، ۱۴ ، ۱۲۹۷٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  83. ریبیرو، ام.ام. Cunha، MA; باربوسا، مشارکت الکترونیکی AF، رسانه‌های اجتماعی و شکاف دیجیتال: چالش‌ها در زمینه برزیل. در مجموعه مقالات نوزدهمین کنفرانس بین‌المللی سالانه تحقیقات دولت دیجیتال: حکمرانی در عصر داده، دلفت، هلند، ۳۰ مه تا ۱ ژوئن ۲۰۱۸؛ صفحات ۱-۹٫ [ Google Scholar ]
  84. هیلی، پی. چرخش ارتباطی در نظریه برنامه ریزی و پیامدهای آن برای شکل گیری استراتژی فضایی. محیط زیست طرح. طرح. دس ۱۹۹۶ ، ۲۳ ، ۲۱۷-۲۳۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  85. Argota Sánchez-Vaquerizo، J. واقعی شدن: چالش ایجاد و اعتبارسنجی یک دوقلوی دیجیتالی در مقیاس بزرگ از ترافیک بارسلون با داده های تجربی. ISPRS Int. J. Geo-Inf. ۲۰۲۱ ، ۱۱ ، ۲۴٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  86. Lehtola، VV; کووا، م. البرینک، SO; راپوسو، پی. Virtanen، JP; وحدتیخاکی، ف. Borsci، S. دیجیتال دوقلوی یک شهر: بررسی فناوری در خدمت نیازهای شهر. بین المللی J. Appl. زمین Obs. Geoinf. ۲۰۲۲ ، ۱۰۲۹۱۵٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  87. جین، ایکس. Meifeng، M. تحقیق در مورد ارزیابی استفاده از پارک شهری (POE). در مجموعه مقالات کنفرانس بین المللی ۲۰۲۰ طراحی هوشمند (ICID)، شیان، چین، ۱۱ تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۰؛ صص ۲۳۷-۲۴۳٫ [ Google Scholar ]
  88. شیانگ، ال. تیان، ی. Pan، Y. مطالعه در ارزیابی چشم انداز و استراتژی بهینه سازی پارک مرکزی در شهر Qingkou. علمی Rep. ۲۰۲۲ , ۱۲ , ۱-۱۱٫ [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
شکل ۱٫ پارک Nancuiping و منطقه مورد مطالعه. نقشه های ارتوفتو ( سمت چپ ) با استفاده از فتوگرامتری پهپاد گرفته شد. منبع تصویر ماهواره ای ( سمت راست ) از Google Maps گرفته شده است.
شکل ۲٫ طراحی سیستم دوقلو دیجیتال پارک Nancuiping.
شکل ۳٫ دو گروه از شرکت کنندگان. یک گروه با یک مدل دوقلو دیجیتال درگیر بودند و گروه دیگر از یک ماکت فیزیکی استفاده کردند.
شکل ۴٫ کارگاه مشارکتی در پارک Nancuiping.
شکل ۵٫ نمونه کارهای طراحی شده در کارگاه.
شکل ۶٫ مقایسه توزیع سه شاخص ارزیابی بین سنین شرکت کنندگان (جوانان: ۱۸ سال به پایین؛ بزرگسالان: ۱۸ تا ۵۹ سال؛ سالمندان: ۶۰ سال و بالاتر) و سطوح تحصیلات (سطح دبیرستان یا پایین تر و سطح کارشناسی یا بالاتر). ) روی ماکت دیجیتالی و فیزیکی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

خانهدربارهتماسارتباط با ما