انواع داده‌های سنجش از دور
پنجره‌های جوی نشان داده شده در شکل ۶-۲ توسط سیستم‌های سنجش از راه دور مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. به طور کلی ، پنجره‌های جوی که نوارهای ماوراء بنفش، قابل مشاهده و نزدیک IR را می‌پوشانند، برای عکاسی هوایی استفاده می‌شوند. نوارهای متعددی از منطقه مادون قرمز قابل مشاهده تا حرارتی توسط سیستم‌های سنجش از دور چند طیفی و فراطیفی استفاده می‌شود. دو پنجره اتمسفر در منطقه IR حرارتی، مناطق طول موج ۳تا ۵ میکرومتر و ۸ الی ۱۴ میکرومتر، برای سنجش از راه دور IR حرارتی استفاده می‌شود، و رادار و سیستم‌های سنجش از راه دور مایکروویو غیرفعال از طریق پنجره ای در منطقه ۱mm-1m عمل می‌کنند. سیستم‌های مختلف سنجش از دور انواع مختلفی از داده‌های سنجش از دور را تولید می‌کنند. رایج ترین انواع داده‌های سنجش از دور عبارتند از عکسهای هوایی، تصاویر چند طیفی و فراطیفی، تصاویر IR حرارتی، تصاویر راداری و ابرهای نقطه لیدار.
شکل ۶-۳ ویژگیهای بازتاب طیفی معمولی پوشش گیاهی، خاکها و آب زلال
عکسهای هوایی
عکسهای هوایی با استفاده از دوربین‌های سوار بر هواپیما ثبت می‌شوند. دوربینها حسگرهای نوری هستند که از لنزها برای تشکیل تصویر در سطح کانونی استفاده می‌کنند. آنها معمولاً برای تشخیص تشعشع الکترومغناطیسی در مناطق ماوراء بنفش (۳/۰ تا ۴/۰ میکرومتر)، قابل مشاهده (۴/۰ تا ۷/۰ میکرومتر) و نزدیک (۷/۰ تا ۹/۰ میکرومتر) IR طراحی شده اند. عکسها یا تصاویری که از دوربینها (با استفاده از فیلمهای عکاسی یا سنسورهای دیجیتال) که به کل نوار قابل مشاهده حساس هستند، panchromatic نامیده می‌شوند. آنها تصاویری سیاه و سفید هستند که نشان دهنده شدت تابش الکترومغناطیسی قابل مشاهده در لحظه قرار گرفتن در معرض نور هستند. دوربین‌هایی که به نور آبی ، سبز و قرمز حساس هستند عکسهای هوایی رنگی واقعی یا معمولی تولید می‌کنند که در آنها رنگ اشیا به همان صورتی که در محیط طبیعی می‌بینیم به نظر می‌رسد (برای مثال، درخت سبز به نظر می‌رسد). داده‌های گرفته شده توسط دوربین‌هایی که رنگ سبز ، قرمز و قسمت عکاسی اشعه مادون قرمز نزدیک را می‌توان برای تولید رنگ‌های نادرست یا رنگ مادون قرمز استفاده کرد ، که در آن اجسام با بازتاب IR نزدیک زیاد قرمز ، موارد با بازتاب قرمز زیاد سبز و سبز دیده می‌شوند. آنهایی که بازتاب سبز بالایی دارند آبی به نظر می‌رسند. تصاویر مادون قرمز رنگی به طور گسترده برای تجزیه و تحلیل پوشش گیاهی و نقشه برداری استفاده می‌شود.
دو نوع عکس هوایی وجود دارد: عکس مورب یا عمودی. عکسهای مورب هوایی با دوربین اشاره به طرف هواپیما گرفته می‌شوند ، اما معمولاً برای نقشه برداری یا جمع آوری داده‌های مکانی استفاده نمی‌شوند زیرا اعوجاج در مقیاس از پیش زمینه تا پس زمینه، اندازه گیری فاصله، مساحت و ارتفاع را پیچیده می‌کند. عکسهای عمودی در حالی گرفته می‌شوند که دوربین مستقیماً به سمت زمین است. هنگام به دست آوردن عکسهای عمودی هوایی، هواپیما به طور معمول در یک سری خطوط پرواز از پیش تعریف شده پرواز می‌کند و با محدود کردن اعوجاج هندسی ، دنباله ای سریع از عکسها را ثبت می‌کند. سیستم‌های دوربین اغلب با سیستم‌های ناوبری در هواپیما مرتبط می‌شوند تا مختصات جغرافیایی دقیق را بتوان بلافاصله به هر عکس اختصاص داد.
عکسهای هوایی زمانی مفیدترند که جزئیات مکانی مهمتر از اطلاعات طیفی باشد. به طور سنتی، عکسهای هوایی بصری تفسیر می‌شوند و این نتایج سپس در GIS دیجیتالی می‌شوند. عکسهای هوایی دیجیتال اکنون می‌توانند مستقیماً در GIS پردازش شوند که از جزئیات طیفی موجود در عکسها برای افزایش و استخراج ویژگی‌ها استفاده کامل می‌کند.
بدون دیدگاه